Spannend, ingetogen, sterk!

Wat heeft Pier overhaast doen vertrekken naar zijn 'Heitelân'? Subtiel weet Nowelle Barnhoorn je met deze vraag in de greep te houden tot het laatste hoofdstuk.

Als kind er niet helemaal bij horen, weggepest worden van school, ambities niet waar kunnen maken, moeite met het vinden van een vriendin, een minder gelukkig huwelijk aangaan; het lijkt Pier niet mee te zitten in het leven. 'Een heel aardig leven', lijkt wel het hoogst haalbare voor Pier. Met zijn baan als conciërge, zijn mooie, aanhankelijke vrouw en slimme dochter lijkt dat heel redelijk te zijn gelukt. Maar met het uit huis gaan van deze enige dochter wordt de situatie op scherp gezet.
Pier is echter in zijn beleving een wijs man, die moeilijke situaties het hoofd weet te bieden door te helpen. Door zijn levenswijsheid ziet hij de noden van anderen en weet hoe hiermee om te gaan. Het hoofdthema dat als een rode draad door het leven van Pier (en daarmee de roman) loopt.
Zo is daar de met haar weekendtas rondzeulende, altijd te laat op school komende Lena. Haar ontredderde blik doet Pier besluiten haar te moeten helpen.

Meer nog dan deze verhaallijn is het de manier waarop je als lezer wordt meegenomen in de gedachten van Pier die het boek zo intens maakt. Nowelle schrijft in mooie zinnen. Uitvoerig, maar niet uitputtend. Symbolisch, maar niet gekunsteld. Niet een boek om snel doorheen te lezen, maar een roman die beklijft. De climax zit 'm in de ontknoping van het verhaal: passend, ingetogen, sterk.

Een aanrader, dit veelbelovend debuut van de nog jonge Nowelle Barnhoorn!