Lezersrecensie
Morele vraagstukken in een filmische omgeving
De jonge Israëlische schrijfster Ayelet Gundar-Goshen debuteerde op sublieme wijze met "Eén nacht, Markovitsj", een briljant verhaal over twee mannen die naar Europa trekken om er een onbekende Joodse vrouw te trouwen, om ze op die manier te laten ontsnappen aan de nazi-vervolging.
Een schitterend debuut legt altijd een zware hypotheek op de opvolger: kan de auteur haar status aanhouden? Worden haar schrijverscapaciteiten bevestigd? Met "Leeuwen wekken" haalt Gundar-Goshen niet het niveau van haar eersteling, maar ze levert toch een aangenaam lezend boek af, dat, weliswaar met soms wat slordige en onnodige uitweidingen, toch sterk is opgebouwd en evolueert naar een spannende en enigszins ook verrassende ontknoping.
Hoofdpersonage is een chirurg die per ongeluk een Afrikaanse man doodrijdt en vluchtmisdrijf pleegt. De weduwe van de man heeft alles gezien en chanteert de chirurg door van hem medische bijstand te eisen voor een groep van illegale Eritreeërs. De echtgenote van de chirurg werkt bij de politie, en ...is belast met het onderzoek naar het ongeval met vluchtmisdrijf.
Ook met dit verhaal worden door de auteur weer tal van morele vragen gesteld, minstens gesuggereerd: moet de chirurg bekennen en zich aangeven? Waarom chanteert de weduwe hem? Uit wraak, of in het belang van haar kwetsbare landgenoten? Waarom geeft zij hem niet aan? Uit eigenbelang, voor haar financieel voordeel, misschien wel uit liefde...? Wat zou ik doen in een dergelijke situatie?
Deze vragen maken het de lezer voortdurend ongemakkelijk, maar tegelijk wordt hij meegetrokken in een spanningsopbouw met een thriller-allure, zeker naar het einde toe. Dit alles is gesitueerd in het woestijngebied van Israël, waarin decors én acties bijzonder filmisch zijn verwoord.
Alleen heeft de auteur de montage vergeten. Met een goede eindredacteur kon het boek herleid worden tot zo'n 300 bladzijden, die er allemaal echt zouden toe doen, en dan zou het puur genieten geweest zijn.
Schrijven is schrappen, wie zei dat ook weer?
Een schitterend debuut legt altijd een zware hypotheek op de opvolger: kan de auteur haar status aanhouden? Worden haar schrijverscapaciteiten bevestigd? Met "Leeuwen wekken" haalt Gundar-Goshen niet het niveau van haar eersteling, maar ze levert toch een aangenaam lezend boek af, dat, weliswaar met soms wat slordige en onnodige uitweidingen, toch sterk is opgebouwd en evolueert naar een spannende en enigszins ook verrassende ontknoping.
Hoofdpersonage is een chirurg die per ongeluk een Afrikaanse man doodrijdt en vluchtmisdrijf pleegt. De weduwe van de man heeft alles gezien en chanteert de chirurg door van hem medische bijstand te eisen voor een groep van illegale Eritreeërs. De echtgenote van de chirurg werkt bij de politie, en ...is belast met het onderzoek naar het ongeval met vluchtmisdrijf.
Ook met dit verhaal worden door de auteur weer tal van morele vragen gesteld, minstens gesuggereerd: moet de chirurg bekennen en zich aangeven? Waarom chanteert de weduwe hem? Uit wraak, of in het belang van haar kwetsbare landgenoten? Waarom geeft zij hem niet aan? Uit eigenbelang, voor haar financieel voordeel, misschien wel uit liefde...? Wat zou ik doen in een dergelijke situatie?
Deze vragen maken het de lezer voortdurend ongemakkelijk, maar tegelijk wordt hij meegetrokken in een spanningsopbouw met een thriller-allure, zeker naar het einde toe. Dit alles is gesitueerd in het woestijngebied van Israël, waarin decors én acties bijzonder filmisch zijn verwoord.
Alleen heeft de auteur de montage vergeten. Met een goede eindredacteur kon het boek herleid worden tot zo'n 300 bladzijden, die er allemaal echt zouden toe doen, en dan zou het puur genieten geweest zijn.
Schrijven is schrappen, wie zei dat ook weer?
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van geert decock
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
