Fijne afsluiter van de trilogie

“Vrienden voor het leven’ is het derde en laatste deel in de trilogie van Astrid Harrewijn over de 3 vrienden en de klusjesman die samen in een huis aan de Herengracht wonen. Ik kan al vast verklappen: ik vond dit het leukste deel! Dat kwam met name door hoofdpersoon Kiki. Kiki is lief, hartelijk, enthousiast een tikje naïef en een beetje verstrooid af en toe. Noor, uit het eerste boek, vond ik soms wel een beetje saai en Joost, uit het tweede boek, vond ik gewoon niet zo sympathiek. Maar Kiki sluit je in je hart, hoe vaak je haar ook wilt waarschuwen dat ze sommige dingen beter niet kan doen.

Kiki werkt voor de kunstenaar Jeff Koons, die een nogal controversiële tentoonstelling gaat openen in Nederland. Je kunt wel raden: de mensen zijn ‘not amused’ en Kiki is zelfs in haar eigen huis niet meer veilig. Tijdens de stress om alles weer in orde te maken snoept ze soms ook wat teveel uit de verkeerde snoeppot. Daarna gaat een veilig niet helemaal zo als het moet en krijgt ze ook nog ruzie met een Rus en Kiki’s leven is een grote chaos. Maar klusjesman Gijs plant een interventie en brengt Kiki naar een afkickkliniek in Assen. En vanaf daar gaat het eindelijk weer wat beter met haar. Ze ontdekt wat ze met haar verdere leven en carrière wil. En in een boek van Astrid Harrewijn hoort natuurlijk een tikkeltje romantiek.

Er gebeurd ontzettend veel in het boek en het verveeld geen moment, maar af en toe is het een beetje van de hak op de tak. Daardoor wordt het wel wat ongeloofwaardig. Wat ik ook raar vond; er ontstaat een best wel heftige situatie voor Kiki, maar dat wordt even buiten het verhaal om opgelost en Kiki heeft geen probleem meer, het wordt maar even heel kort in het boek genoemd. Maar omdat het Kiki is, gun je het haar ook wel weer. Ze heeft echt een enorme gunfactor.

Ik wil ook nog wat zeggen over de kaft: die is supermooi! Helemaal alle drie de delen naast elkaar in de boekenkast.