"De herinnering is het enige paradijs waaruit we niet verdreven kunnen worden."

De belofte is een ontroerend boek waarin de vraag gesteld wordt of je elkaar wel moet beloven dat je altijd bij elkaar blijft. Kun je die belofte wel onder alle omstandigheden waarmaken?

Nadine Ahr vertelt het verhaal van haar grootouders. Opa Edwin en oma Ria waren verliefd op elkaar, maar door een belofte die Edwin voor de oorlog, onder andere omstandigheden, aan een meisje heeft gedaan, konden ze niet met elkaar trouwen. Fatsoenlijkheidshalve trouwen Edwin en Irmgard met elkaar. Ook Ria trouwt een ander: Friedel. Beide stellen worden niet gelukkig. Ria wordt mishandeld door haar man, die regelmatig dronken is. Aan dit huwelijk komt een eind als haar man sterft. Ook het liefdeloze huwelijk van Edwin en Irmgard kent een vroeg einde: uiteindelijk gaat het stel scheiden.

Edwin en Ria ontmoeten elkaar opnieuw op het schuttersfeest en "toen kwam de grote liefde over hen." Edwin belooft Ria dat hij bij haar zal blijven, "van nu af aan, voor altijd, wat er ook gebeurde." Nadine is vaak bij Edwin en Ria. Haar ouders zijn gescheiden en haar moeder weet vaak niet waar ze Nadine moet onderbrengen. Bij opa en oma is het altijd goed.

Dan begin Ria te veranderen. Ze vergeet dingen, raakt wat in de war en al snel herkent ze Edwin niet meer. Als ze hem ziet begint ze te schreeuwen, bang als ze voor hem lijkt te zijn. Uiteindelijk kan opa Edwin niet meer voor haar zorgen en wordt Ria naar een verpleeginrichting overgebracht. Zijn droom: samen thuis oud worden, kan onmogelijk werkelijkheid worden. Als Edwin enige tijd later valt, beseft hij dat hij bij Ria wil zijn als haar en zijn verhaal ten einde loopt, als hun dagen geteld zijn. Hij geeft hun gezamenlijke woning op en gaat in hetzelfde verpleeghuis wonen als Ria. Hij laat alles achter en begint opnieuw. " Met haar. Voor haar. omdat hij beloofd heeft dat hij haar nooit zal verlaten. En omdat hij zijn laatste dagen niet zonder haar wil zijn." Nu kan nog alleen het samenzijn werkelijkheid worden.

De belofte is opgebouwd uit twee delen. Afwisselend beleven we het heden en het verleden van Edwin en Ria. Ahr vertelt het verhaal van haar opa en oma op een indrukwekkende en ontroerende manier. Daarnaast zien we hoe ze zelf worstelt met de situatie en de vragen die daarbij ontstaan. 'We blijven altijd bij elkaar.' Hoe vaak zou deze belofte jaarlijks gedaan worden? En hoe vaak zou daarbij gedacht worden aan het moment waarop je deze belofte misschien niet meer kunt nakomen, simpelweg omdat het allemaal anders gaat dan jij je voorgesteld hebt?

De belofte is niet het eerste boek dat over dementie gaat. Anders dan bijvoorbeeld Hersenschimmen van Bernlef, laat dit boek het verdriet van de naaste familie van de dementerenden zien. Glashelder en hartverscheurend laat Nadine Ahr zien hoe deze ziekte het grote geluk tussen mensen voor altijd vernietigt. We kunnen wel degelijk verdreven worden uit het paradijs van onze herinneringen. Soms kunne we niet altijd bij elkaar blijven. We kunnen elkaar wellicht hooguit beloven dat we zullen proberen het beste voor elkaar te doen. En dat is een conclusie die pijnlijk is en verdrietig stemt.