Moeder, ga niet weg!

Tien jaar na het verschijnen van Knielen op een bed violen is er nu Margje. Hetzelfde verhaal, dezelfde kwekerij, dezelfde personages, maar toch heel nieuw. Jan Siebelink vertelt het verhaal van de vrouw van de kweker, die door jarenlang heeft getracht het uiteenvallende gezin bij elkaar te houden. Meer nog, wordt het verhaal van Ruben en de relatie met zijn jongere broer Thomas verteld. Ruben, de oudste zoon, die zo graag zijn moeder voor zich wilde winnen, maar daar maar niet in slaagde. Thomas, de jongste, die zo graag zijn vader voor zich wilde winnen, maar daar niet in slaagde.

Op oudjaarsavond, als hij wacht op zijn jongere broer Thomas, kijkt Ruben Sievez terug op zijn leven. Hij is inmiddels de zestig gepasseerd en woont op de oude kwekerij. Hij heeft met zijn broer afgesproken om samen naar het graf van hun ouders te gaan. Daarna zullen ze nog eenmaal door de villa van oom Anton lopen. Een laatste bezoek, voordat de villa wordt afgebroken. Thomas verschijnt niet bij het graf en Ruben gaat alleen naar de villa. Daar komen allerlei herinneringen aan zijn moeder en aan zijn jeugd naar boven.

Hoewel Margje een vervolg is op Knielen op een bed violen, is het heel goed als zelfstandig boek te lezen, al zal de lezer die ook het eerste boek heeft gelezen, gemakkelijker diepgang kunnen aanbrengen. Het is opgebouwd als een klassiek drama van vijf delen; ieder deel is weer verdeeld in korte hoofdstukken: vooral herinneringen van Ruben. Het boek start met een ongenummerd hoofdstuk waarin Margje wordt geboren. Tussen de verschillende delen in, is steeds een ongenummerd hoofdstuk over Margjes jeugd te vinden.

Als Ruben tien jaar is, gaat hij met zijn moeder naar de villa van oom Anton. Terwijl de volwassenen praten, mag hij met de trein, beneden in de kelder, spelen. In de kelder vindt hij een fotoalbum, met daarin een foto van zijn moeder en oom Anton, genomen op Roland Garros, voordat ze met zijn vader trouwde. Deze foto zal hem de rest van zijn leven door het hoofd spelen, terwijl hij zich afvraagt wat zijn moeder daar met oom Anton deed. ' Wat hij zag was niet meer de foto, maar een opeenvolging van beelden, waarvan de betekenis wisselde, die ineens explodeerde en een nieuwe laag beelden blootlegde.'

Beetje bij beetje krijgt de lezer zicht op de relaties binnen het gezin Sievez. Ruben heeft veel gevoel voor het werk van zijn vader en neemt de verantwoordelijkheid voor de kwekerij zo goed en kwaad als het gaat over als zijn vader verstek laat gaan. Hij schaamt zich ervoor dat het slecht gaat met de kwekerij en doet er alles aan om zijn moeder te steunen in haar strijd om de eindjes aan elkaar te knopen. Toch krijgt hij niet wat hij wil: 'Zijn leven lang was hij bezig geweest haar voor zich te winnen.(...) Haar absolute favoriet wilde hij zijn. Moeder ga niet weg!' Deze hang naar liefde neemt af en toe overdreven vormen aan: 'Zijn liefdesengel zou tot hij terugkwam in de open deur op hem wachten, verkild, verkleumd, in de jas die wat opwoei, zo klein, zo smal.' Het lijkt zelfs dat er geen plaats is voor een andere liefde, Johanna.

Ook Thomas krijgt niet wat hij wil: de goedkeuring van zijn vader. Hij had een meisje moeten zijn en volgens Thomas is het daar al misgegaan. Thomas komt in verzet, laat de kwekerij links liggen, drinkt veel en lijkt zijn vader te haten. Pas aan het eind van het boek wordt duidelijk hoe graag hij de goedkeuring van zijn vader wilde krijgen. De liefde van Ruben voor Thomas gaat ver. Het geaai, gezoen en geknuffel komt ook hier overdreven over. Als Thomas er met zijn vriendinnetje vandoor gaat, slaat hij hem niet een bloedneus en twee blauwe ogen, maar blijft hij hem ogenschijnlijk liefdevol knuffelen. Tja.

En dan Margje. Zij verliest haar geliefde aan de religie. Hans is niet meer de man die zij ooit getrouwd heeft. Haar familie bespot haar, haar vader onterft haar, haar man ziet haar niet meer. Ze is eenzaam. Ze verlangt naar schoondochters en kleinkinderen, maar die heeft ze nooit gekregen. Ze probeert het gebrek aan vaderliefde voor Thomas te compenseren, maar slaagt daar niet echt in.

Margje is een boek over het zoeken naar liefde en erkenning. Siebelink schrijft liefdevol over zijn personages, zonder uiteindelijk te (ver-)oordelen. Dat maakt indruk. Het wachten is nu op Thomas.