Te mager

De Zweedse journaliste Liselotte Roll debuteerde in 2013 met Tredje graden, door uitgeverij De Geus in 2014 uitgebracht als Derdegraads. Het lijkt erop alsof De Geus dit debuut een herkansing geeft. Amper een jaar later komt het onder de titel Bittere zonde op de markt waarbij niemand rept over de vorige uitgave. Hebban gaf vorig jaar 3 sterren in een goed onderbouwde recensie van  Jacqueline P.F. Coppens. Haar conclusie luidde: ‘een niet onverdienstelijk debuut, dat een belofte inhoudt voor de volgende delen in de reeks’.  Vraag is alleen hoeveel zin je nog hebt om je in volgende delen te verdiepen. In Rolls debuut is namelijk erg weinig te vinden dat je zo zou kunnen charmeren dat je reikhalzend uitkijkt naar een volgend boek. Tenzij je een liefhebber bent van zwaar aangezette vergelijkingen en overdreven clichématige dialogen.

In een schuur in een volkstuin wordt een verstandelijk beperkte man, Erik Berggren, ernstig mishandeld en vermoord. Inspecteur Magnus Kalo sleept zich ernaartoe. Waar hij ooit met overtuiging politieman werd, is zijn motivatie tegenwoordig ver te zoeken. Misschien zijn de doorwaakte nachten – hij heeft een driejarige tweeling – daar debet aan. Zijn baas en collega’s beginnen Magnus’ uitvluchten om er de kantjes af te lopen beu te worden. Gelukkig heeft hij nog zijn vrouw Linn, zij ‘die werkelijk mens was’. Een alwetende verteller zet Linn neer als een soort profiler in spe, net zoals Magnus neergezet wordt als iemand die de burn-out nabij is. Beide observaties worden tegengesproken door de acties in het boek. Want eenmaal Magnus zich, samen met collega Roger, in de moordzaak bijt, is er geen greintje motivatieverlies te bespeuren. En Linn komt eerder over als een lichtelijk hysterische vrouw, oververmoeid en zeurderig, dan als de spreekwoordelijke rots in de branding. Tijdens het onderzoek komt Magnus met zijn gezin in het vizier van een schimmige, nietsontziende psychopaat. De kiem van diens acties lijkt in Argentinië te liggen. Het boek vermeldt op de achterflap dat Liselotte Roll tijdens haar studies een tijd in Argentinië verbleef. De verhalen over het terreurbewind van de junta inspireerden haar tot de plot van Bittere zonde. Ze zet met dit gegeven nog een zijlijntje uit, maar al bij al blijft de plot vrij mager. Hij wordt in de laatste pagina’s ook met een deus ex machina afgewikkeld, al zal de vermelding van een bepaald kledingstuk de ervaren lezer het gevoel geven zelf even voor inspecteur te kunnen spelen.

Zwaar aangezette vergelijkingen –‘zij straalde als een warme zon’, ‘een broeinest van stofmijten dat iemand met een huisstofallergie fataal zou kunnen worden’ -, harkerige dialogen, persoonsbeschrijvingen die niet stroken met acties en een magere plot zijn niet de ingrediënten van een onvergetelijk boek. Toch moet gezegd dat Bittere zonde lekker wegleest. Het is best spannend. Maar het steekt niet uit boven de middelmaat, integendeel.