Over ouders en kinderen

Harlan Coben is door de band een steengoede schrijver. Hij is de onbetwiste “master of plots”, de man van de twists and turns, de cliffhangers en de pageturners. Naar elk nieuw boek van Coben kijken de echte fans dan ook reikhalzend uit. Wat zou de woordkunstenaar deze keer in petto hebben?

In Houvast gaat Coben dieper in op de relatie tussen bezorgde ouders en opgroeiende kinderen. De hamvraag, die ook pontificaal op de achterflap staat, is “Hoe ver ga je om je kind te beschermen?” Heel ver, zullen jonge en oude ouders nu denken, het geluk en de veiligheid van onze kinderen gaan ons na aan het hart. De verschillende verhaallijnen in het boek zijn dan ook heel herkenbaar. Het centrale verhaal gaat over Tia en Mike Baye. Tia is advocate, Mike is een erg goede transplantatiechirurg. Ze hebben twee kinderen, Adam van bijna zestien en Jill van tien. De beste vriend van Adam, Spencer Hill, pleegde zelfmoord. Sindsdien trok Adam zich helemaal terug in zijn eigen wereldje en communiceert hij nog nauwelijks met zijn ouders. Tia en Mike maken zich ernstige zorgen. Met de zelfmoord van Spencer voor ogen besluiten ze dat veiligheid primeert op privacy, en daarom installeren ze spyware op de computer van hun zoon. Zo komen hen nogal verontrustende mailtjes onder ogen, en als Adam dan ook nog eens verdwijnt, zetten ze alles op alles om hem te vinden.

Gelukkig kan de kleine Jill naar haar vriendinnetje Yasmin. Sinds een leerkracht een ongelukkige uitspraak deed, wordt Yasmin gepest op school. Het gaf haar zelfvertrouwen een flinke deuk, ook al bood de leerkracht, die zichzelf wel voor het hoofd kan slaan om zijn domme uitlating, zijn excuses aan.

De moeder van Spencer Hill kan het moeilijk aanvaarden dat haar zoon zelfmoord pleegde. Ze ziet op het internet een foto van zijn laatste uren, en herkent Adam Baye. Weet hij misschien meer van de dood van haar zoon?

En die moordenaar die het voorzien heeft op jonge vrouwen. Wat heeft hij met dit alles te maken?

Coben hanteert een heldere taal. Zijn personages zijn niet erg diepgaand uitgewerkt, maar dat vroeg dit verhaal niet. Het is leuk dat Paul Copeland uit Geleende tijd nog eens langzij kwam, en het politieteam waar Paul mee werkt is grappig uitgewerkt. Voor zijn verschillende verhaallijnen wisselt hij per hoofdstuk van perspectief. Dit is nergens verwarrend of moeilijk te volgen. Tussendoor heeft Coben nog enkele aardige verrassingen in petto en er worden ethische vragen opgeworpen rond vertrouwen in en zelfredzaamheid van kinderen. Op het einde worden alle eindjes netjes aan elkaar geknoopt en daarmee is Houvast een erg toegankelijk, prima boek. (deze recensie verscheen eerder op ezzulia.nl)