Weerzien met Will en Sara

Na jaren schrijft Karin Slaughter weer een boek met Will en Sara in de hoofdrol, we hebben er lang op moeten wachten.
De cover is sereen maar de tekst op de achterflap maakt wel gelijk duidelijk dat het om een ernstige zaak gaat.

In het boek wordt dezelfde situatie vanuit verschillende hoofdpersonen verteld, elk met zijn eigen perspectief. Dat is knap gedaan door Karin want het gevaar van herhaling ligt op de loer, maar nu vond ik het een prima vondst.

Het boek begint met de ontvoering op klaarlichte dag van Michelle Spivey een wetenschapper . Ondanks een grote zoektocht wordt ze niet gevonden. Een tijd daarna is er een bom aanslag op de campus van Emory, waar zich oa ziekenhuizen en een universiteit bevinden.
Will en Sara belanden bij toeval midden in deze terreur aanslag. Maar die bomaanslag blijkt nog maar het topje van de ijsberg te zijn! Sara wordt ontvoerd en na een vreselijke rit bereikt ze het eindpunt ,een soort kamp midden in de bergen. Ze heeft geen idee waarom Michelle en zij daar zijn maar daar komt ze stukje bij beetjes achter.

Will stort bijna in, hij voelt zich enorm schuldig dat ondanks zijn verzet Sara is meegenomen. Wat hem nog het meest verontrust is de angst die hem op dat moment beving. Hij probeert uit alle macht om via zijn baas Amanda undercover te mogen in de organisatie waar Sara gevangen wordt gehouden. Hoe hij zich voelt geeft de volgende zin prima weer :” Haar verliezen-van haar beróófd worden- voelde als sterven.”

Heftig vond ik het toen ik ging begrijpen waar het hele verhaal naartoe werkte, en de uitleg over de organisatie IPA ( invisible patriot alliance ) gaf me kippenvel. Helaas heb ik ook een kanttekening, door de vele uitleg kreeg ik sterk een gevoel van “overkill”. Te veel , te uitgebreid, gewoon alles soms tè.
Het haalde voor mij het leesplezier een stukje naar beneden.

Karin Slaughter is niet voor niets de koningin van de suspense,ze weet scherp te verwoorden hoe gruwelijk een brein van een terrorist denkt en hoe hij zijn plannen ook verwacht te gaan uitvoeren. Hij beïnvloed de mensen om hem heen en laat ze naar zijn pijpen dansen, zonder dat men zich daar druk om lijkt te maken. Alles wordt opgeofferd voor het grote doel.
Het is verhaal is beklemmend,verontrustend, en onheilspellend.
Want het thema van Laatste weduwe is helaas brandend actueel. Rechts extremisme, racisme, vrouwenhaat… het zit er allemaal in verweven. Gelukkig blijft het verhaal van Will en Sara overeind in al deze ellende.