Grappig, romantisch, spannend

Het verhaal leest lekker weg. Niet al te veel moeilijke woorden/zinnen. Geen literaire roman, maar een lekkere chicklit, waarin de hoofdpersoon een flinke groei doormaakt.

In de proloog is een spannend stukje te lezen, dat pas veel verder in het boek terugkomt. Uiteraard was ik nieuwsgierig naar wat daaraan vooraf ging, maar ook wat er daarna zou gaan gebeuren.
Als ik niet aan het lezen was, was ik in mijn hoofd toch met Esmée bezig.
Ik leefde erg met haar mee, ookal ergerde ik me af en toe ook wel aan haar naïviteit.

Esmée is de ik-figuur in het verhaal. Van haar weet je als lezer eigenlijk alles. Van de rest van de personages had ik geen idee wat ik kon verwachten, het enige wat je als lezer kunt doen is de karakterbeschrijvingen van Esmée over hen volgen en je eigen mening daarover vormen. Het is al vrij vlot duidelijk dat Esmée wel vaak het beste in iedereen probeert te zien, terwijl ze lang niet altijd het beste met haar voorhebben.
Gedurende het verhaal groeit ze hier we in en wordt ze iets minder naïef.

De grappige gedachten van Esmée leukten het geheel goed op.
En uiteraard ontbreekt de romantiek ook niet. De vlinders van Esmée werkten aanstekelijk.

Ik heb zelf geen kantoor-ervaring, maar als ik Scoop! lees, begrijp ik waar de discussies over pesten op de werkvloer om gaan. Ik kan me tenminste best voorstellen dat het er in de realiteit net zo aan toe gaat, want realistisch geschreven is het boek zeker.

Het tijdschrift waar Esmée voor werkt, moet het hebben van scoops (primeurs) in de artiestenwereld.
In het boek gaan sommige mensen erg ver voor een goede scoop, vandaar de titel.