Een idylle spat als een zeepbel uit elkaar

Villa Toscane speelt zich af in, je raadt het al, het Italiaanse Toscane. Heleen en haar man Carlo wonen daar sinds een half jaar met hun twee kinderen Sophia en Florian.
Ze zijn naar Italië geëmigreerd, nadat Carlo zijn baan bij een bank was kwijtgeraakt. Ook de baan van Heleen hing aan een zijden draadje.
De twee hadden er vaak over gefantaseerd om iets als een Bed & Breakfast te beginnen. Nu was het juiste moment gekomen en met de Italiaanse roots van Carlo was Italië geen moeilijke keuze.
In Toscane hebben ze een hoeve gekocht en omgebouwd tot agriturismo, een soort vakantieboerderij.
Een romantische droom die uitkomt.
En zo begint het boek ook: als een roman. Dat lijkt het ook een paar hoofdstukken te blijven. Tot de idylle als een zeepbel uit elkaar spat.
Een paar nare gebeurtenissen volgen elkaar op en ondertussen heeft Heleen het idee dat haar man dingen voor haar verzwijgt.

"Als je denkt dat je je verleden kunt uitwissen, dan heb je het fout. Het blijft je achtervolgen. Altijd. Je kunt weglopen, maar daarmee maak je je daden niet ongedaan."

Wat is er misgegaan in het verleden, waarvoor ze nu zo zwaar moeten boeten?

Zoals ik al zei, begon het verhaal niet heel spannend. Toch paste dit romanbegin goed bij de rest van het verhaal.
Een roman die omslaat in een thriller.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik een aantal belangrijke punten uit het verhaal aan had zien komen. Toch bevatte het verhaal ook voor mij nog genoeg spannende elementen.

Lees meer op mijn blog leesdan.blogspot.nl.