Erg veel laagjes...

Zondig hart is een historische roman over de Britse adel. Er wordt in het verhaal dan ook flink wat gegooid met adellijke titels. Af en toe een beetje verwarrend, omdat iemand na overlijden van een vader of oudere broer ineens een andere aanspreektitel kan krijgen.
De vrouwen hebben in de tijd dat dit boek speelt vooral de taak om zich naar de buitenwereld toe goed te gedragen en zich aan de regels van de etiquette te houden.
Ook bij Jessica is dit er met de paplepel ingegoten. En wat er met de paplepel niet in ging werd er wel met een zweep ingeslagen. Bij Alistair heeft ze eindelijk het idee dat ze haar masker af mag gooien en zichzelf mag zijn. Toch lijken ze niet voorbestemd om bij elkaar te blijven. Zowel de familie van Jessica als van Alistair zouden de relatie niet goedkeuren. De vraag is: Is hun relatie, zijn zij, sterk genoeg om daarboven te gaan staan?

Er zaten wel een paar goede stukken in het verhaal, maar over het algemeen wist het me niet te boeien.
Normaal gesproken lees ik een boek, als ik het goed vind, wel in een dag of 3 uit. Over dit boek heb ik bijna een week gedaan en ik ben blij dat het uit is, zodat ik lekker weer in een ander boek kan gaan beginnen.
Waar het precies aan lag dat ik het boek niet zo geweldig vond? Dat is moeilijk te zeggen. Misschien vond ik het verhaal wat afstandelijk. Misschien kwam het door alle lagen kleding die iedere keer beschreven werd met ouderwetse termen, zodat je als lezer weet dat Sylvia Day zich verdiept heeft in de tijd waarin het boek speelt?
Vorige boeken van Sylvia Day heb ik wel met veel plezier gelezen. En dan denk ik aan de Crossfire trilogie.

http://leesdan.blogspot.nl/2014/09/zondig-hart-sylvia-day.html