De goede dochter balanseert tussen thriller en drama

Sam en Charlie Quinn hebben een zeer traumatisch gebeurtenis meegemaakt. Hun vader Rusty is advocaat in Pikeville en een van zijn relaties komt thuis verhaal halen. Hun vader is niet thuis en de zaak loopt uit de hand. Hun moeder Gamma wordt voor hun ogen vermoord en Sam de oudste dochter wordt in haar hoofd geschoten en levend begraven. Charlie lijkt nagenoeg geen lichamelijk letsel op te lopen tijdens dit drama.

28 jaar later gaat het boek verder. Charlie is in een school aanwezig als de leerling Kelly en enkele mensen dood. Haar vader Rusty gelooft dat ze onschuldig is. Dan gebeurt er een aanslag op haar vader en moet Charlie contact opnemen met haar zus Sam, die nu advocaat is in New York.

Dit onverwachte samen zijn laat zien welke spanningen er tussen de zussen zijn ontstaan. Langzaam worden alle details bekend wat er die afgelopen 28 jaar is gebeurd en waarom er zoveel spanningen tussen Sam en Charlie zijn.

Goede dochter is een verwijzing naar de zin : Ze was de goede dochter, de gehoorzame dochter, die haar geheim op een kastplank wegzette en de herinnering verborg achter de donkere schaduwen van de tijd.

Het boek is een beetje vreemde eend in de bijt qua boeken van Karin Slaughter.
De gruwelijkheden van de misdaad en de beschijvende schrijfstijl en uiteraard de lokatie Georgia, maken het echt wel een Karin Slaughter.

Het boek is een beetje uit balans qua verhaallijn, spanning en tempo.
In het begin heeft Karin veel woorden nodig om het boek het verhaal te vertellen. De proloog is extreem lang en het verhaal zakt daarna ook qua tempo behoorlijk in. Het lijkt een legal thriller over de zaak Kelly te worden.

Halverwege switch ineens het hoofdverhaal en op laatst lijkt Karin woorden en pagina's te kort te komen. De zaak Kelly verdwijnt helemaal naar de achtergrond. In laatste hoofdzaak lijkt er echt paniek want dan wordt ineens alles afgerond. En de echte openeindjes zijn dan nog in de epiloog afgerond.

Het boek is niet echt een thriller. Ik mis het op de punt van mijn stoel zitten, wat ik gewend ben van Karin Slaughter. Dit komt aan de ene kant omdat de spannende momenten met flashbacks wordt verteld. Ik vind het meer een drama.

Verder is geen slecht boek, maar eerder een beetje onverwacht. Ik zou dit boek niet aanraden als ik iemand wil laten lezen hoe goed Karin Slaughter is. Dan
adviseer ik liever de Grand County of Will Trent series. En de echte Slaughter fans zoals ik zelf zullen het toch wel lezen.

Spanning: *** weinig spanning door flashbacks
Plot:*** (verrassend plot, maar afgeraffeld)
Leesplezier : **** (lange hoofdstukken en de onbalans maken het lastiger te volgen)
Schrijfstijl: **** (Prettig schrijfstijl )
Originaliteit: ***** (kruising tussen legal thriller en literaire drama)
Psychologie: ***** ( het is een al pshychologie in dit boek)

Eind cijfer :**** (4 sterren)