Een slechte start, maar uiteindelijk komt het goed

Vooral in het begin van het boek vind ik dat Jussi Alder-Olsen het boek iets te stereotype neerzet.

Selfies verwijst naar drie meiden die alles er maar aan doen om niet te werken. Ze trekken alledrie een uitkering en trachten op allerlei wijze de uitkering te behouden en niet te hoeven werken. Zwangerschappen, misbruik van oma's en misbruik van relaties worden ingezet om niet te hoeven werken.

Deze meiden zijn wel erg stereotype en hoe dom kun je zijn. Toch zijn deze meiden slim genoeg om onder de verplichting van de uitkeringsverstrekkende uitkomen. En zelfs in staat om een zeergeslaagde roofoveral te plannen.

Anne Li is de begeleidende consulent van het uitkeringsbureau en ziet lijdzaam toe hoe deze meiden misbruik van de uitkering maken. Als Anne li de diagnose krijgt dat ze borstkanker heeft met de verwachting dat het terminaal is, besluit ze nog een goede daad te doen: Namelijk de wereld verlossen van deze meiden, die nergens goed voor zijn.

Carl , Assad en Rose hebben het ook druk. uit de rapportage blijkt hun afdeling te weinig zaken te hebben afgesloten. De afdeling Q wordt waarschijnlijk op geruimd. Rose draait door en dan hebben ze ook nog wat zaken te onderzoeken.

Alles raakt met elkaar verwerven en dan is ook het punt wanneer Jussi weer de slag te pakken heb.

In begin heb ik me vooral geirriteerd en de stereotype meiden en ook de uitkering consulent.
Uiteindelijk is de achtergronden van Rose vele malen interessanter dan de zaak van de selfies.

Ik heb beter boeken gelezen de serie Q , maar gelukkig komt na 1/3 van het verhaal het boek echt op gang en wordt het beter. En vanwege het slechte begin dus 4 sterren.