Brandweer, politie en andere helden in New York

De Goden van Gotham slaat vooral op de brandweerlieden die van oudsher een heldenstatus hebben in de stad New York. De bravoure en soms ware doodsverachting die de vrijwilligers tentoon spreiden spreken nu eenmaal tot de verbeelding. Helaas gaat die verering niet op voor de gemiddelde politieagent.

Lyndsay Faye laat haar verhaal afspelen in New York ten tijde van de historisch interessante periode rond 1845. In onwillige navolging van andere grote steden wordt er een poging gedaan een heus politiekorps op te richten. Het zijn woelige tijden met sterk groeiende wrevel bij de geboren ‘vrije’ (lees: onbetuttelde) Amerikanen die zich in hun broodwinning bedreigd voelen door de vele Ierse nieuwkomers. Katholiek (dus on-vrij) en bovendien straatarm. Willekeurige mannen worden van de straat geplukt om vervolgens met een koperen ster opgespeld en de opdracht om de orde te bewaren terug de wijk in te worden gestuurd. Gezag genieten ze in het geheel niet, ze zijn het lachertje van elke bevolkingsgroep.

Timothy Wilde wordt dankzij zijn populaire broer en brandweerman Valentine tegen zijn wil tot zo’n agent gebombardeerd. Door omstandigheden heeft hij echter weinig keus. Dan loopt hij letterlijk het kindhoertje Bird tegen het lijf en als er diezelfde dag nog een massagraf vol kinchin (kinderen) wordt gevonden bijt hij zich volledig in de zaak vast. Tim is een rechercheur avant-la-lettre. Hij blijkt een geboren speurneus met bezieling die op zijn Doyliaans gevolgtrekkingen uit de situaties trekt en stapje voor stapje het mysterie ontrafelt- en de zaak tegen verwachting in oplost. Dat dit niet zonder enige tegenwerking gaat mag verwacht worden in een boek. Behalve de verachting van de stedelingen en de tegenwerking van schurken, moet hij ook nog vechten tegen de onlusten in zichzelf. Zijn onuitgesproken liefde voor domineesdochter Mercy, maar vooral de diepgewortelde wrok jegens zijn losbandige, overmatig gewaardeerde broer zitten hem voortdurend dwars. Tims innerlijke bespiegelingen vliegen alle kanten op en houden de vaart in het verhaal tergend op. Het had de kwaliteit van de schrijfstijl goed gedaan als er meer redactionele schrappingen - van pertinent overbodige opmerkingen en conclusies - hadden plaatsgevonden. Hoofdpersoon Tim is zó fijngevoelig en zó bedachtzaam, dat Faye zelf hem lijkt te bespotten wanneer Val hem op pagina 410 vraagt op te houden ‘zo’n verschrikkelijk oud wijf’ te zijn. Gelukkig voor Tim vindt hij ten slotte zijn stek en is de cirkel –na vele uitschieters- toch rond.

De sterkste kracht van De Goden van Gotham is wel de mooi geslaagde sfeertekening van New York in een boeiende tijd. Het boek had wellicht beter geen thriller genoemd kunnen worden. Wanneer je het leest als een historische roman valt de verwachting minder tegen en is het beslist meer dan goed te pruimen.