Een jaar lang elke dag 'verplicht' een boek lezen

Een pakkende titel, een boek per dag, dat klinkt als muziek in de oren. Iedere dag één boek lezen en dat een heel jaar lang, dat is wat de Amerikaanse schrijfster Nina Sankovitch werkelijk heeft gedaan. Het was een persoonlijk project dat ze ondernam nadat ze inzag dat ze het verdriet om de vroege dood van haar zus niet letterlijk kon ontlopen.

Dus nestelde ze zich in haar paarse leesstoel. Ze plande het allemaal heel praktisch; boeken niet dikker dan 2,5 centimeter, ze las waar ze zin in had (van klassieke literatuur tot ‘pulp’, van non-fictie tot SF) en van élk boek zou ze een recensie posten op haar boekenblog. Lezen werd een jaar lang haar onbetaalde baan. Simpel. In de praktijk pakte het een béétje anders uit, aangezien ze een gezin heeft van vier kinderen en er natuurlijk van alles in de soep liep. Het kostte veel discipline, maar ze heeft het jaar voltooid.

En nu dus dit boek, een nabeschouwing van een intens, bijzonder jaar. Het is als het ware de beschrijving van het rouwverwerkingsproces, dat ze fase voor fase, aan de hand van thema’s die ze uit de diverse boeken haalt, beschrijft. Ze haalt wijsheid en troost uit de boeken en komt tot allerlei inzichten, in het leven en de dood, in liefde en vriendschappen- én in het lezen zelf. Want buiten de boeiende boekbeschrijvingen, de mooie quotes, de verhalen uit haar (veelbewogen familie)verleden en de vaak grappige anekdotes over Het Dagelijkse Gezinsleven Dat Gewoon Doorloopt (NB hoofdletters van mezelf), is Een boek per dag óók een hommage aan het boek. Aan het boek in zijn algemeenheid- en wat het voor een lezer kan teweeg brengen.

Een bijzonder boek. Mooi,maar ook ontzettend herkenbaar, qua inzichten, en vooral ook haar leeservaringen en leessituaties. Beslist een aanrader voor alle ‘veellezers’ die zich aangetrokken voelen door de titel. Die trouwens in het Nederlands vertaald klinkender is dan de originele titel( Tolstoy and the purple chair).