Een buitenissige setting en aimabele personages

Het duurt even voor Ik hou je in de gaten van de bekende Amerikaanse thrillerauteur Joy Fielding het karakter van een thriller krijgt. Hoofdpersonage is de bijna dertigjarige Bailey Carpenter die als detective werkt voor een advocatenbureau. Ze observeert cliënten van de tegenpartij in de hoop kwalijke zaakjes boven water te krijgen om een lopende rechtszaak te eigen bate onderuit te kunnen halen. Als Bailey tijdens zo’n observatieklus wordt aangevallen en verkracht, belandt ze voor onbepaalde periode thuis. In shock en doodsbang, niet in staat haar appartement te verlaten en wie dan ook onder ogen te komen.

Dan verschijnen haar halfzus Claire en zestienjarige nichtje Jade in haar leven. Door ingewikkelde familieomstandigheden hadden de twee zussen nooit eerder echt contact, maar nu ontpopt Claire zich als een redster in nood en is de prettig puberende Jade een welkome afleiding. Zij is het die oppert dat Bailey wellicht geen toevallig slachtoffer was, maar een welbewust doelwit. Vanaf dat moment wordt Bailey omringd door verdachte mannen. Een daarvan springt wel heel erg in het oog: via een verrekijker ziet ze haar ‘overbuurman’ in de flat tegenover haar de meest vreselijke dingen uithalen. Helaas veroorzaakt Bailey ietwat te veel commotie en laat ze de politie net te vaak vergeefs uitrukken, zodat ze haar steeds minder serieus nemen- wat weer een heel nieuwe spanning teweegbrengt. Is Bailey gewoon aan het doordraaien? Tot aan de laatste, eindelijk echt spánnende momenten toe vallen voor de hand liggende uitkomsten te betwisten.

Wat Ik hou je in de gaten interessant maakt zijn een paar aparte, originele gegevens. Behalve natuurlijk het bijzonder tot de verbeelding sprekende beroep van Bailey woont ze ook nog eens in een poepiesjiek appartementencomplex, inclusief sauna, fitnessruimte en andere faciliteiten. Een van de vele woontorens in het altijd zonnig blinkende Miami waar de mensen ‘loaded’ zijn of dat proberen te worden, vaak als (wannabe) acteurs. Bailey is rijk dankzij haar vader, al leverde hij haar en haar broer Heath die rijkdom helaas wel zonder die te delen met zijn drie (ex-)echtgenotes en vijf andere kinderen. De familiesituatie is op zijn zachtst gezegd precair op het moment dat Bailey slachtoffer is van de verkrachting. Het zijn allemaal aspecten die ondanks het feit dat ze extreem en buitensporig zijn en overwegend in functie staan van de slotsom, toch aannemelijk overkomen. Dat getuigt van Fieldings grote talent voor vertellen. Dat ze dingen soms erg nadrukkelijk benoemt zij haar vergeven, al wordt het wat irritant als Bailey bij iedere man die ze tegenkomt steeds weer begint te gillen.

Het feit dat Bailey het hele boek door in onvoltooid tegenwoordige tijd vertelt, geeft haar een flair van constaterende ‘ongevoeligheid’, die haar staat van voortdurende shocktoestand lijkt weer te geven. Dit gegeven en de onvoorstelbare taferelen waar ze getuige van is, maken haar geloofwaardigheid twijfelachtig. Dat je als lezer toch in Bailey gelooft geeft wederom aan dat Fielding weet wat ze doet.

Als schrijfster zou je Joy Fielding kunnen vergelijken met Nederlandse thrillerauteurs als Esther Verhoef, Saskia Noort en Marion Pauw. Misschien wat filmischer en met minder psychologische diepgang en met natuurlijk een 'uitheemse' entourage. In ieder geval schrijft Fielding in haar boeken ook over gewone vrouwen in uitzonderlijke situaties die sterker blijken te zijn dan vermoed. Dankzij de aimabele personages en de buitenissige setting, verpakt in een degelijk plot is Ik hou je in de gaten een fijne, onderhoudende thriller.