Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Geschiedschrijving, aan elkaar geknoopt door een familie epos; een zoete verleiding!

Gigi Leestgraag 10 januari 2017 Hebban Team
Hoe doet ze het? Het beschrijven van een eeuw geschiedenis, gevangen in een familiekroniek; zes generaties die door draadjes van een wandkleed aan elkaar gevlochten worden, met prachtige zinnen die je doen watertanden als ware het heerlijke chocolade, en dan ook nog boeien tot te laatste bladzijde.

Nino Haratischwili (1983, Tbilisi, Georgië) woont in Hamburg. Naast toneel- en romanschrijfster is ze ook werkzaam als theaterregisseur, al heeft ze voor dit epos het regisseren (tijdelijk) aan de kant gezet. Het Achtste leven (voor Brilka) werd voorafgegaan door twee andere Duitse romans. Met Juja (2010) won ze de debuutprijs van het Buddenbrookhuis van Lübeck. Haar tweede roman Mein sanfter Zwilling (2011) was goed voor de Duitse Hotlist-Boekenprijs van Onafhankelijke Uitgevers. Haratischwili heeft voor deze roman zeer veel research gedaan naar een eeuw geschiedenis van Georgië en Rusland waarbij ze stootte op hiaten in de kennis over deze tijd over Georgië maar ook andere post-Sovjetstaten. Ze geeft een mooi inkijkje in deze eeuw maar dan vooral gezien vanuit de (Georgische) bevolking.

Haratischwili weet de lezer vanaf de eerste zinnen in de proloog te vangen door prachtig geconstrueerde zinnen, mooie metaforen, bijzondere verwijzingen naar de mythologie maar vooral door een sluier van geheimzinnigheid. Ze lijkt enerzijds alles weg te geven in deze proloog maar dat weet je pas als je het boek van begin tot het eind gelezen hebt. Alle aspecten uit de proloog, die de lezer nieuwsgierig maakt, die oproept tot verder lezen, die de lezer prikkelt en doet smachten naar de volgende episodes, komen later stukje bij stukje terug. Toch blijft elke gebeurtenis, iedere ontwikkeling, alle onderdelen van dit epos verrassen tot de laatste bladzijde. Deze laatste, bijzondere bladzijde, geeft enorm veel stof tot nadenken. Maar eerlijk gezegd, dat doen alle 1247 eerdere bladzijdes ook.

Het boek is opgedragen aan Brilka, de jongste telg uit een Georgische familie. Zes generaties uit deze familie, waarbij een begenadigd chocoladefabrikant aan het hoofd staat, worden beschreven aan de hand van gebeurtenissen in een eeuw geschiedenis. Of juist anders om: de geschiedenis wordt vertelt aan de hand van zes generaties uit een Georgische familie. Het geweld van oorlog, onderdrukking en indoctrinatie heeft zijn weerslag op de familieleden en hun omgeving. Hoe doorstaan ze barre tijden en welke draden houdt ze bij elkaar? Vanaf Stasia, de betovergrootmoeder van Brilka, die haar danscarrière opzij zette voor haar gezin, naar Brilka, die haar prille danscarrière moedwillig stopt, vertelt Nitza, de tante van Brilka, hun verhaal.

Poëtische passages zijn in fel contrast met de vaak rauwe beschrijvingen van de opstand, oorlog en revolutie. De auteur maakt geregeld gebruik van vooruitwijzingen die je als een golf overspoelen. Met het terugtrekken van de golf, het terugtrekken van de zee, grijpt ze terug naar het verhaal dat je zo in zijn greep heeft dat je telkens opnieuw verrast wordt door de volgende golf. De tijdgeest wordt gevangen door lokale gebruiken, eetgewoontes en de allesoverheersende plaatselijke en wereld politiek. De opkomst en de ondergang van de Sovjet Unie wordt beschreven en beleefd. Enerzijds wordt alles smeuïg vertelt met een laagje mysterie en magie, anderzijds zijn de personages zo realistisch beschreven dat men plaatsvervangende boosheid, schaamte en machteloosheid voelt. Ze zijn zo levensecht dat men de neiging heeft op te zoeken of de personages daadwerkelijk bestaan hebben. Ze dansen voor je ogen en nemen je mee in hun choreografie waarbij niet elke choreografie een mooie afloop kent. Door het gebruik van leuzen, kreten, wensen en citaten worden de hoofdstukken ingeluid en de sfeer bepaald. De satirische ondertoon ontlokt geregeld een grimlach en maakt de visie van de schrijfster over de politieke situatie helder.

Het achtste leven is een boek voor lezers van diverse pluimage. Lezers die houden van geschiedenis, van familiekronieken, lezers die zoeken naar een goed en realistisch plot maar ook voor lezers die zoeken naar het licht mystieke of de mythologische verwijzingen. Alle aspecten komen voorbij in dit boek. De structuur, beschreven in episodes die acht vaak onfortuinlijke personages van zes generaties, maakt dat iedere episode voelt als een afgerond verhaal. Toch gaat de lezer direct op zoek naar het vervolg tot het prachtige eind waarin de eeuw rond is. Ondanks de grote chaos in de familie en de wereld is het boek hemels.
4

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Gigi Leestgraag