Wie weet wat het Paradijs is?

Het debuut van Luuk Imhann roept voor het lezen veel vragen op door de titel, de wat mysterieuze boekomslag en zeker ook door de aankondiging op de achterflap. Welbeschouwd weet je na het bestuderen van deze aankondiging nog niet wat je moet verwachten, mede door de verwijzing naar de boeken van William Golding, Lord of the flies, en Joseph Conrad, Heart of Darkness.
Een jonge student, Boas, die met vier biologen en twee gidsen op expeditie is om onder andere onderzoek te doen naar de Narsalis Larvatus. Deze expeditie verloopt niet zo paradijselijk als gewenst. Waarom dan toch die titel?

Bij de eerste hoofdstukken blijft het nog onduidelijk wat je van dit boek moet verwachten. Gaan we op een wetenschappelijke expeditie en krijgen de expeditie leden onderling mot? Ze lijken niet echt onverdeeld enthousiast over de anderen en dan vooral niet over Boas die meer als een verstekeling gezien wordt op deze trip. Later wordt meer duidelijk dat in feite niets is wat het lijkt. Je moet als lezer zelf nadenken over wat er nu daadwerkelijk gebeurt en hoe het plot zich ontvouwd of ontvouwd moet worden.

De auteur hanteert een vlotte schrijfstijl, met af en toe een woord meer passend bij het wetenschappelijk kader dat in het verhaal verweven is, maar de betekenis is over het algemeen goed uit de tekst af te leiden. Als je eenmaal in de roman gedoken bent is het moeilijk om het boek opzij te leggen. De personages worden mooi vorm gegeven. Jammer dat de beschrijving van één van de personages aan het begin van het boek tweemaal beschreven wordt met net even andere woorden. Dat wekt even irritatie op. Dat wordt later, door mooie beschrijvingen en het bijzondere plot, zeer zeker goed gemaakt. Telkens als je denkt een personage te kennen blijkt het toch verrassingen op te leveren, een gevolg van het, door de auteur, gekozen perspectief. Heel snel wordt je in het plot meegezogen en zijn het de verrassende aspecten die je meezuigen naar de jungle door de ogen van Boas, de jonge student.
Lang blijf je ondergedompeld in de expeditie waarbij de spanning steeds hoger gaat oplopen en de overlevingskansen juist gaan dalen en dan komt er plots een twist in het verhaal dat je totaal anders doet kijken naar alles wat je nog gaat lezen en alles wat je eerder las in deze roman.

Naast het bijzondere en verrassende plot maakt de auteur gebruik van bijzondere motieven, opvallend gekozen namen en thema's die de lezer aanzetten tot nadenken, zoeken en ontdekken. Na het lezen van deze roman heb je als lezer tevens een gevoel van verbijstering.
De auteur experimenteert ook hier en daar waar je als lezer vraagtekens bij kunt zetten. Zo zijn de titels van de hoofdstukken speciaal gekozen en dit doet iets geforceerd aan. Ook bestaat er een hoofdstuk met een vooral wetenschappelijk kader. Een enkel hoofdstuk geeft het gevoel niet nodig te zijn. Het is onduidelijk of dit daadwerkelijk iets toevoegt aan de roman en het leesplezier. Door het boek heen zijn er invloeden voelbaar van een grote diversiteit aan (ook Nederlandstalige) literatuur wat voor een ervaren lezer een wereld van herkenning oplevert. Toch heeft het boek geheel zijn eigen verhaal, past het niet in een speciaal hokje, wat het tot een verrassend debuut maakt.

Paradijs is een boek dat leerzaam is door het wetenschappelijk kader, verrassend door de opzet en mooi door de toegepaste literaire aspecten. Daarnaast bevat de opbouw van de roman tevens een goede spanningsboog. Wat wil je als lezer nog meer?