De schrijfstijl en de verhaallijn maakt van elk boek van Mankell een meesterwerk in het genre. Met de Terugkeer van de Dansleraar is dat niet anders.
We waren wel wat uitgekeken op Wallander,Ystadt en Skane. Dat be- sefte Mankell al te best. De verhalen die in zijn geboorteland afspelen, moesten een nieuwe omgeving krijgen : een jongere politieman, een stukje Zweedse geschiedenis waar ze niet trots op kunnen zijn, een nieuwe zeer mooie streek die (eigen aan het verhaal) in de sombere novembermaand wordt voorgesteld.
Met de atlas op schoot en geregeld surfend naar de toeristische info over Ostersund en Harjedalen werd ik bijkomend opnieuw wat wijzer over Zweden.
Toch één opmerking : Wallander was geregeld ziek, zelfs kandidaat-diabetes. De gezondheidstoestand van zijn collega's was niet veel beter. Deze Stefan Lindmann heeft kanker. De gezonde Zweedse politie-inspecteur, die bestaat toch wel ?