Paasilinna is een ontzettend goede verteller.

Verrassend hoe weinig recensies van Arto Paasilinna er op Hebban te vinden zijn, deze Fin is nochtans een geliefd auteur. Tientallen romans heeft hij geschreven, waarvan er acht naar het Nederlands vertaald werden.

Paasilinna heeft een heel eigen stijl, nuchter en direct, en bouwt zijn boeken vaak volgens eenzelfde stramien op. De verhalen zijn humoristisch, maatschappijkritisch en altijd vlot leesbaar. Het hoofdpersonage is vaak iemand die afwijkt van de norm en dus sterk in zijn schoenen moet staan om te overleven. Of het gaat om mensen die om één of andere reden breken met hun gewone leventje en op tocht doorheen Finland trekken.

In 'Helse eendjes' staat een champignonkwekerij centraal, en die bevindt zich heel diep onder de grond in oude mijnschachten. Rechercheur Jyllänketo van de Finse geheime dienst komt terecht op het terrein, wanneer hij onderzoek doet naar verschillende verdwijningen in het land. Werknemers voor de kwekerij worden op een wel heel bijzondere manier gerecruteerd ...

Het verhaal komt ietwat traag op gang, maar daarna word je onherroepelijk meegesleept met de belevenissen van Jyllänketo en de andere personages. Personages die zoals steeds goed uit de verf komen en bijwijlen hilarische toestanden beleven. Interessant hoe de rol van rechercheur Jyllänketo evolueert doorheen het boek. Thema's zijn goed versus kwaad, rechtvaardigheid, liefde, ...

Niet de beste Paasilinna, dat blijft voor mij 'De zelfmoordclub' , maar het is wel weer genieten voor de fans.