Belevenissen op de Japanse werkvloer.

'Met angst en beven' is de vertaling van het Franse 'Stupeur et tremblements'. Mijn eerste Franse boek in misschien wel twintig jaar, en dus kwam het gebruik van de passé simple mij aanvankelijk een beetje stroef over, het was echt even wennen aan deze 'literaire vorm' van de verleden tijd.

Maar goed, wat de inhoud van het boek betreft, ben ik gematigd enthousiast. Het verhaal speelt zich af in 1990 en geeft een heel goed beeld van de sociale verhoudingen en werkrelaties in Japan, gezien door de ogen van een buitenlands meisje. Er is een enorme hiërarchie binnen een bedrijf, men moet gehoorzamen en vooral niet zelf nadenken, men moet nederig zijn, ... Voor vrouwen is het ontzettend belangrijk om voor je 25ste getrouwd te zijn, kwestie van geen gezichtsverlies te lijden, zweten is voor iedereen uit den boze, en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Nothomb schetst een niet zo positief beeld van Japan, een land waarin zelfmoord vaak als enige uitweg uit verstikkende sociale omstandigheden gezien wordt.

'Met angst en beven' is een dun boekje, wat je in geen tijd uitleest, maar behalve een schets van de Japanse samenleving krijg je weinig mee. Toch ietwat teleurstellend dus, ondanks de mooie schrijfstijl.