Met dit boek zwaaien we de Cazalets definitief uit

Het vijfde boek alweer in de reeks over de familie Cazalet en definitief het laatste. Bijna twintig jaar moesten de fans wachten op dit afscheid van de personages die ze ondertussen in hun hart gesloten hadden. De generaal en de baronie zijn van het toneel verdwenen, maar de jongere generaties doen nog steeds stof opwaaien. Geluk en ongeluk, lief en leed, het zijn ook nu de vaste ingrediënten van Howard.

De wereld is veranderd, de Tweede Wereldoorlog ligt al tien jaar in het verleden. Toch laat die nog altijd zijn sporen na, met name in het houtbedrijf van de familie, dat meer dan ooit wankelt. Tussen de broers is nog steeds niet alles koek en ei en Louise blijft haar heil zoeken in relaties die bij voorbaat gedoemd zijn. Gelukkig zijn er nog altijd Polly en Clary die uit een heel ander vaatje tappen. Rachel en Sid zijn natuurlijk ook van de partij. Heel wat aandacht ook voor de talrijke kleinkinderen van de broers Edward, Hugh en Rupert.

De uitvoerige beschrijvingen en zeer trage schrijfstijl uit vorige boeken is in ‘Veranderingen’ niet meer terug te vinden. In plaats daarvan gaat alles zeer snel en zijn er bijzonder veel korte hoofdstukken, dit boek kent veel meer vaart dan de vorige. De auteur heeft haar uiterste best gedaan een mooi afscheidsrondje langs alle personages te doen, meer dan waarschijnlijk is dat er gekomen op vraag van de lezers.

De Cazalet-kronieken van de Britse Elizabeth Jane Howard verschenen voor het eerst in de jaren 90 van de vorige eeuw. De auteur nam ons mee naar het Engeland van de jaren dertig, de jaren voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Vervolgens zou de aandacht op het leven van de famile Cazalet tijdens en na de oorlogsjaren komen te liggen. Het toemaatje ‘Veranderingen’ is, hoewel ietwat anders van opzet en stijl, een waardige afsluiter van de reeks.