schrijnend verhaal, duidelijk neergezet.

Een schitterend, indrukwekkend en soms hard verscheurend geschreven relaas waarin eigenlijk drie verhaallijnen die nauw met elkaar verbonden zijn, worden beschreven. Als eerste het rap verdwijnen van de landbouwgebieden met hun karakteristieke hoeven. Niet alleen omdat er havengebied uitgebreid moet worden, maar ook omdat er juist ter compensatie van de industriële activiteiten (gemaakte) "natuur" moet komen. Hiervoor worden vele boeren die er al generaties lang leven uitgekocht. Een cultureel erfgoed wat niet zomaar terug te krijgen is, verdwijnt meer en meer. Ten tweede de terugkeer van de schrijver naar de hoeve waar hij is opgegroeid met veel herinneringen aan zijn jeugd hoe hij de natuur heeft ervaren. Tot slot het verhaal van zijn moeder die lichamelijk en geestelijk achteruitgaat. (parallelproces met het landschap). Maar die zich niet gewonden geeft, zoals ook de boeren in al die jaren bijna tegen beter weten in, blijven strijden om te kunnen bestaan en om hun leefgebied met de schitterende natuur te behouden. Een fragment uit het boek waarin dit op een beeldende manier is beschreven door de auteur: "Ma houdt nog altijd vol, zolang er een vonkje leven in haar zit. Ze is vastbesloten om de hele ladder van de aftakeling tot beneden af te dalen. Ze houdt koppig stand op de onderste sport van het leven." Dit boek moet zeker gelezen worden, omdat ook in Nederland ditzelfde voorkomt. Mocht u dit boek boeiend gevonden hebben, dan is mogelijk het boek van Gijs IJlander "Geen zee, maar water" ook interessant voor u.