... en dat is genieten!

 Joe Speedboot
Wat een heerlijk boek!
Een ontwikkelingsroman waar je ten volle van geniet. Tommy Wieringa schetst met korte penseelstreken personages en situaties. Beide zijn zo herkenbaar.
De korte manier van schrijven is aangenaam. Mooie metaforen, geen lange zinnen of zinsconstructies, maar afgemeten omschrijvingen in prachtige beelden.
De onbereikbaarheid van mooie PJ voor de gehandicapte ‘Frans de Arm’, omschrijft Wieringa als ’Ze was mijn kostbaarste illusie’.
Het onbegrip dat leidde tot onmin tussen ‘Fransje’ en zijn vader zorgde voor de onderlinge afstand en het niet meer met elkaar communiceren. Wieringa pakt dit samen in: ’… we leefden met de rug naar elkaar’.
Deze prachtige beschrijvingen maken dat je met het boek bezig wilt zijn en in het verhaal wilt zitten.
Het hoofdstuk waarin beschreven is hoe PJ Fransje verzorgt en PJ het liefdesgevoel van Fransje voor haar beantwoordt is geweldig!
En de absurdistische dingen die gebeuren? Och, sommige zijn waar en andere gebeurtenissen tillen het verhaal naar het niveau van het komische.
Voorwaardelijk: scheur niet als een speedboat door het boek, maar neem de tijd en ga rustig mee op de stroom van het verhaal.
Wieringa spreekt zoals hij schrijft en schrijft zoals hij spreekt.
En dat is genieten!