Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

DE ANGST SLUIMERT VOOTDUREND

ALLES HOUDT OP TE BESTAAN - Elizabeth Brundage

Oorspronkelijke titel: ALL THINGS CEASE TO APPEAR

Oorspronkelijk uitgegeven door: ALFRED A. KNOPF, 2016

c ELIZABETH BRUNDAGE, 2016

c Vertaling uit het Engels: LUCIE SCHAAP en MAAIKE BIJNSDORP

c Nederlandse uitgave: HOLLANDS DIEP, AMSTERDAM, 2016

c Omslagfoto: TREVILLION

Omslagontwerp: B'IJ BARBARA

Typografie: PERFECT SERVICE, Schoonhoven

ISBN 978 90 488 3010 7

ISBN 978 90 488 3011 4 ( e-book )

NUR 301

DE COVER

De cover blijft voor mij een mysterie. Je ziet een meisje, vrouw in een met water gevulde badkuip die haat doorschijnende kleedje tussen de vingers van haar beide handen opheft. Eerlijk gezegd, na de cover veel te hebben bekenen vind ik nde betekenis ervan niet.

Op de binnenkant van de cover een waardevolle tekst van ROBBERT AMMERLAAN, uitgever Hollands Diep.

Ook op de binnenkant van de achterkant staat een waardevolle interventie van ALFRED A. KNOPF, de oorspronkelijke Amerikaanse uitgever.

DE AUTEUR

ELIZABETH BRUNDAGE volgde de beroemde IOWA WRITERS' WORKSHOP en ontving heel wat prijzen. ALLES HOUDT OP TE BESTAAN is haar derde roman. Eerder schreef ze al Somebody Else's Daughter en The Doctor's Wife. alvorens zich toe te leggen op het schrijven was zij scenarioschrijfster voor het AMERICAN FILM INSTITUTE in NEW YORK. Ze woont met haar man en haar zoon in Albany, ten noorden vanNew York.

Opmerkelijke passages

- de woorden veranderen buiten in de koude lucht in rook, blz. 41

- een strakke, gesloten blik, alsof hij glas had ingeslikt, blz. 42

- de bus hield stil en ze klommen het rumoer in, blz. 51

- met haar bleke hand als overgavevlag, blz. 51

- ze bleven zwijgend zitten kijken naar de hemel die rood kleurde alsof hij gewond was, blz. 57

- elke dag had hij hetzelfde zwartleren vestje aan met spijkers op de achterkant als tandvullingen, blz. 61

- hij had een gezicht als een wirwar van oud ijzerdraad, blz. 62

- dat slimheid ook een reden was voor mensen om bang voor je te zijn, blz. 63

- in haar grote jas heeft ze veel weg van een clubfeauteuil, rond in het midden en met dunne pootjes, blz.84

- met huizen zit het zo: ze kiezen hun eigenaren en niet andersom, blz. 115

- Paris had ogen als ongepoetste schoenen, oud en versleten, blz. 135

- voor George was geluk obscure emotie, blz. 161

- donkere pijnbomen suizelden in de wind als vrouwen in hoepelrokken, blz. 163

- hun betekenisvolle zwijgen galmde als klokken in zijn oren, blz. 171

- de bomen bewogen boven hen, een rouwwake, blz. 176

- veel vrouwen die ze kende waren ouder, veteranen van een gebroken huwelijk, blz. 188

- je zou zelfs kunnen zeggen dat we roekeloos geworden zijn van de regels, blz. 236

- hij had een speciale spiegel, dacht ze, waarin wat hij deed er uitzag als iets goeds, blz. 245

- binnen lopen ze als een gechoreografeerde processie achter elkaar aan, blz. 373

- dragers die een doodskist dragen als een stormram om de hemelpoort mee open te breken, blz. 383

De inhoud

Zonder al te veel van dit boek prijs te geven schrijf ik hier in grote lijnen het verhaal uit: het is een verhaal dat zo ontzettend goed is uitgebouwd, waarin personages, de intriges en allerhande gebeurtenissen zo in elkaar verweven zijn dat een uitgebreidere samenvatting té veel feiten zou prijsgeven aan de toekomstige lezer.


Een gruwelijke moord in duistere omstandigheden: het uitgangspunt van dit boek.

De familie Clare, ouders en dochtertje, kopen een aftandse boerderij in het aftands dorpje Chosen. Deze boerderij met aanliggende gronden was ooit eigendom van de familie Hale: zij waren melkveehouders. Door permanent geldgebrek was het leven er zwaar en hard en het is onvermijdelijk: het bedrijf gaat op de fles. Dramatische gebeurtenissen zorgden er voor dat de 3 zonen Hale bij hun oom terecht kwamen. De boerderij wordt openbaar verkocht aan de familie Clare.

George Clare is een nogal vreemde, eigenzinnige figuur, die ook na zijn huwelijk met Catherine, gewoon zijn eigen leven blijft leven. Op een dubieuze en bedrieglijke manier weet hij een job als docent te versieren aan een universiteit in de nabijheid van Chosen. Hij neemt het ook niet zo nauw met de huwelijkstrouw. Zo begint hij een relatie met een wel erg jong, nogal vreemd meisje, Willis. Zij ondervindt al vlug de ruwheid en het bevelende karakter van George. Catherine voelt zich erg eenzaam, ongelukkig en angstig in Chosen en in de nabijheid van haar echtgenoot. Zij stort zich volledig op haar huishoudelijke taken en de zorg voor hun dochtertje Franny.

Ondertussen klussen de gebroeders Hale bij de familie Clare. Langzaam maar zeker knappen ze hun ouderlijk huis weer op en ze vragen zich af waarom hun ouders het pand zo laten verloederen hebben.

Stukje bij beetje komt George in nauwe schoentje te staan. Het spreekwoordelijke net begint zich meer en meer aan tespannen rond hem:

- zijn bedrog in verband met zijn proefschrift komt aan het licht

- Catherine is zeker van zijn ontrouw

- door zijn egocentrisch gedrag zijn dorpelingen, vrienden en kennissen zeer wantrouwig tegenover hem

Een aantal dramatische gebeurtenissen volgen elkaar op:

- Floyd, het Hoofd van de Afdeling Kunstgeschiedenis, rechtstreekse meerdere van George, verdrinkt

- Justine, een collega van George, rijdt met haar auto in een ravijn en komt in een lange comateuze toestand terecht

Catherine is angstig en ongelukkig en ze wil bij George weg. Haar moeder en de dreiging van George dat Franny bij hem blijft zorgen er voor dat zij haar plannen vooralsnog niet uitvoert.

De situatie wordt stilaan onhoudbaar voor George: zijn buitenechtelijke relatie met de zeer jonge Willis en het feit dat Catherine zich meer en meer vragen gaat stellen bij het doen en laten van haar echtgenoot zorgen er voor dat George ernstig in het nauw gedreven wordt. Het groeiende wantrouwen in haar man zorgt er echter ook voor dat Catherine zichzelf ernstig in gevaar brengt, ...

De plaatselijk Sherif, Travis Lawton, is belast met het onderzoek, maar al zijn zoekpistes lopen hopeloos vast. Bij gebrek aan bewijzen komt hij geen stap vooruit in zijn onderzoek en de moordenaar van Catherine wordt nooit gevonden, tot groot ongenoegen van de plaatselijke bevolking.

Maar dan zijn er nog Willis ( ondertussen advocate ) en zijn dochter Franny ( opleiding Chirurg ) die zorgen voor de wending in het onderzoek, .............

Vergelijking

Tijdens het lezen van dit boek zocht ik naar enig vergelijkingspunt in dit genre en ik kwam toen onwillekeurig uit bij " DAG DES OORDEELS " van Elisabeth George.

Recensie


Wat heb ik genoten van de schrijfstijl van Elizabeth Brundage, zonder meer schitterend. Op elke bladzijde kan je wel meerdere quotes, vergelijkingen, noteren die écht de moeite zijn om te noteren.


Wat mij onmiddellijk is opgevallen zijn de korte conversaties, vaak slechts één woord. Eén woord dat vaak de gedachtengang van het personage in kwestie weergeeft. Brundage, en dat is ook opvallend, gebruikt geen aanhalingstekens tijdens de conversatie tussen de personages. Haar zin voor detail en nauwkeurige typeringen van de personages zorgen voor het vlot lezende boek. De individuele beschrijvingen van alle personages, en dat zijn er heel wat, maakt dat je op een zeer vlotte en gemakkelijke manier in ieders leven afzonderlijk binnenkomt. Het doen en laten van de personages en hun onderlinge relaties zorgen er voor dat je de gebeurtenissen onmiddellijk in de juiste context kan plaatsen. De auteur maakt hier gebruik van flash-backs, maar ook door te beschrijven hoe de verschillende personages handelen en reageren in dezelfde situatie. Ook de indrukken die de personages van elkaar opdoen zijn door de auteur op een realistische manier beschreven en ze geven duidelijk de verhoudingen tussen iedereen aan wat uiteraard bijdraagt tot het vlot in elkaar strengelen van het verhaal. Secure plaatsbeschrijvingen zorgen er ook voor dat je jezelf kan verplaatsen naar de steden, dorpen, straten en woningen in het verhaal. Een opmerkelijke passage in het boek vind je op de bladzijden 415 tot 418: een staaltje van de schrijfkunst van Brundage: je kan je levendig voorstellen hoe Mary er uit ziet en hoe ze zich voelt.

Dit is zonder meer een schitterend uitgewerkt verhaal, zonder hiaten of contra-dicties. Je wordt van de eerste tot de laatste bladzijde meegesleept in dit spannende verhaal: je weet bij aanvang wat er gebeurde, maar dan krijg je de verhalen van alle personages en hun onderlinge samenhang. Je begint je af te vragen wie nu de moordenaar wel zou kunnen zijn: diverse kandidaten dienen zich aan.

Stilaan wordt het meer en meer duidelijk en het dramatische einde spreekt voor zichzelf.

Eindbeoordeling

Ik heb met meer dan gewone belangstelling dit boek gelezen en mij vaak afgevraagd hoe je zo een verhaal kan verzinnen. Alles grijpt als goed geoliede tandwieltjes in elkaar: vlot geschreven, schitterende taalbeheersing, opbouwende spanning en een verrassend slot. Dit boek heeft alles om een literaire thriller genoemd te mogen worden.

Elizabeth Brundage, ik ben fan.



Reageer op deze recensie

Meer recensies van Guido Goedgezelschap