Boeiende geschiedenis

Een recensie neerschrijven over non-fictie is een heel ander gegeven dan een recensie over fictie op papier zetten! Eigenlijk spreken we hier dan nog over een familiekroniek waar je al gauw kunt vervallen in het vertellen van het verhaal, of ten minste onderdelen daarvan.
Je kan je hierbij de vraag stellen: hoever kan/mag/moet/hoeft een auteur te gaan in de stamboom van een historisch/bekend figuur zonder het verhaal van onnodige informatie te voorzien?
Ik neem aan dat de periode van geboorte tot overlijden een goede referentie is. Tenzij er in het verleden van de persoon/personen belangrijke feiten te vermelden zijn die relevant zijn voor het doen en laten, handel en wandel van de persoon/personen zelf.
Aangenomen dat mijn vooropgestelde bewering, zoals hierboven vermeld, juist is, wat ik overlaat aan de lezer en wat ik ook niet beweer, dan heeft Willem-Jan Verlinden hier een representatief werkje neergezet!
De zussen van GOGH, centraal in het boek: hun onderlinge relatie, hun persoonlijke relatie met hun broers, ouders en naaste familieleden, vrienden en kennissen, .....
Dit alles werd natuurlijk mogelijk gemaakt door de honderden brieven, gelukkig bewaard, die ze elkaar geschreven hebben en die de auteur, tijdens jarenlang intensief opzoekwerk, heeft kunnen gebruiken om dit boek te schrijven.
Maar wat veel belangrijker is: Willem-Jan Verlinden heeft voor zijn boek de juiste selectie gemaakt uit de berg beschreven papier om in zijn boek de sfeer neer te zetten representatief aan de tijdsgeest. En dat heeft hij op een sublieme manier gedaan, zonder dat zijn werk " ontspoorde " tot een " zwaargewicht", waar de lezer als het ware alle kleuren van de regenboog zou zien en dusdanig in een hypnose zou terechtkomen en door de bomen het bos niet meer zou zien! Het boek zou dan al gauw op de een of andere plank van een boekenkast terechtkomen.
Integendeel: er staat in het boek geen bladzijde te weinig of te veel!
Het blijft een vlot leesbaar geheel wat een enorme verdienste is van de auteur en niet zo evident in dit genre!
Voor wie nog verder wil graven in het leven van de familie van GOGH: Willem-Jan Verlinden heeft een enorme schat aan literatuur achtergelaten wat ook een meerwaarde is.

De auteur neemt ons mee naar het einde van de 19e eeuw, begin 20e eeuw. Een niet zo prettig tijdperk on onze recente geschiedenis: veel armoede, vooral buiten de steden, al dan niet het gevolg van grote gezinnen; begin van de industriële revolutie en de bijhorende uitbuiting van werknemers; dreiging van een oorlog, waarin Nederland niet betrokken geraakte, maar toch een massa vluchtelingen te verwerken kreeg; de schoorvoetende vrouwenemancipatie, ....
De familie van GOGH, had het, ondanks dat vader dominee was en toch bij de gegoede klasse behoorde, financieel niet zo breed. Soms werd een plaatsing als dominee wel eens afgewezen omdat de verdiensten niet zo goed waren. Natuurlijk waren er ook de zes kinderen die alle mogelijkheden gekregen hebben om zich te ontwikkelen via het toen bestaande onderwijssysteem en de bijkomende, hoge kosten die dat met zich meebracht!

Verder uitwijden over de inhoud van het boek zou al te snel leiden tot navertellen. Natuurlijk wil ik er nog wel bijzetten dat het quasi onmogelijk is om een boek over eender welk familielid van de van Goghs te schrijven, zonder bij Vincent uit te komen, hun beroemde telg!

Boeiende, leerzame lectuur!