Lezersrecensie
De waarheid, niets dan de waarheid, ...
“ Je moet de waarheid vertellen, Daniël. “
Neen, geen openingszins, maar een quote op blz. 12 die de trend zet voor het boek!
“ Een wereld van duisternis, wrok en jaloezie, kleinzieligheid en haat. Een wereld waarin alles vals is en waarin iedereen liegt. Een wereld die niet verdient te overleven. “ blz. 712
Zo schetst Carlos Ruiz Zafón het Spanje onder leiding van dictator Franco.
In deze chaotische maatschappij, vol intriges, bedrog, corruptie, machtsmisbruik, wantrouwen, .. waarin men niet weet of je vrienden je vijanden zijn of je vijanden juist je vrienden, moeten Alicia Gris en Vargas op zoek naar de verdwenen Minister van Nationale Vorming Mauricio Valls, een man met bloed aan zijn handen, die, toen hij directeur van een gevangenis in Barcelona was, over lijken ging!
Heel het onderzoek naar de verdwijning van Valls is eigenlijk een opgezet spel van de overheid om eventuele getuigen van gepleegde misdaden uit de weg te ruimen. Alicia en Vargas zoeken dus tevergeefs naar de waarheid.
“ De waarheid? Jij en ik weten dat zoiets niet bestaat. De waarheid is een afspraak, dankzij welke de naïvelingen onder ons niet met de werkelijkheid hoeven te leven. “ blz. 736
Dat is echter buiten Vargas en vooral Alicia gerekend! Op risico het met de dood te bekopen zoeken zij verder in de beerput van het corrupte regime om tenslotte toch de waarheid aan de oppervlakte te krijgen!
Dat Carlos Ruiz Zafón een meesterlijk schrijver is staat buiten kijf.
Zijn onnavolgbare metaforen, zijn eigenzinnige en diepgaande quotes, zijn vlotte pen en vooral zijn geniale plots maken van hem een auteur op eenzame hoogte. De manier waarop hij Firmín laat praten spreekt boekdelen.
Gedurende het ganse boek laat Zafón de verschillende verhaallijnen met elkaar ‘ flirten ‘ om dan uiteindelijk, na meer dan 800 boeiende bladzijden, alle puzzelstukjes netjes in elkaar te laten vallen. Dit op zich getuigt al van een genialiteit die weinigen gegeven is.
Wanneer Daniël met zijn zoon Julían ‘ Het Kerkhof der Verloren boeken ‘ bezoekt zegt hij:
“ Elk boek dat je hier ziet, is ooit de beste vriend geweest van iemand. “ blz. 799
Met het sluitstuk van dit vierluik hen ik afscheid genomen van vier vrienden:
“ De schaduw van de wind “
“ Het spel van de engel “
“ De gevangene van de hemel “
“ Het labyrint der geesten “
In één woord moeilijk te omschrijven, ... fenomenaal?
Neen, geen openingszins, maar een quote op blz. 12 die de trend zet voor het boek!
“ Een wereld van duisternis, wrok en jaloezie, kleinzieligheid en haat. Een wereld waarin alles vals is en waarin iedereen liegt. Een wereld die niet verdient te overleven. “ blz. 712
Zo schetst Carlos Ruiz Zafón het Spanje onder leiding van dictator Franco.
In deze chaotische maatschappij, vol intriges, bedrog, corruptie, machtsmisbruik, wantrouwen, .. waarin men niet weet of je vrienden je vijanden zijn of je vijanden juist je vrienden, moeten Alicia Gris en Vargas op zoek naar de verdwenen Minister van Nationale Vorming Mauricio Valls, een man met bloed aan zijn handen, die, toen hij directeur van een gevangenis in Barcelona was, over lijken ging!
Heel het onderzoek naar de verdwijning van Valls is eigenlijk een opgezet spel van de overheid om eventuele getuigen van gepleegde misdaden uit de weg te ruimen. Alicia en Vargas zoeken dus tevergeefs naar de waarheid.
“ De waarheid? Jij en ik weten dat zoiets niet bestaat. De waarheid is een afspraak, dankzij welke de naïvelingen onder ons niet met de werkelijkheid hoeven te leven. “ blz. 736
Dat is echter buiten Vargas en vooral Alicia gerekend! Op risico het met de dood te bekopen zoeken zij verder in de beerput van het corrupte regime om tenslotte toch de waarheid aan de oppervlakte te krijgen!
Dat Carlos Ruiz Zafón een meesterlijk schrijver is staat buiten kijf.
Zijn onnavolgbare metaforen, zijn eigenzinnige en diepgaande quotes, zijn vlotte pen en vooral zijn geniale plots maken van hem een auteur op eenzame hoogte. De manier waarop hij Firmín laat praten spreekt boekdelen.
Gedurende het ganse boek laat Zafón de verschillende verhaallijnen met elkaar ‘ flirten ‘ om dan uiteindelijk, na meer dan 800 boeiende bladzijden, alle puzzelstukjes netjes in elkaar te laten vallen. Dit op zich getuigt al van een genialiteit die weinigen gegeven is.
Wanneer Daniël met zijn zoon Julían ‘ Het Kerkhof der Verloren boeken ‘ bezoekt zegt hij:
“ Elk boek dat je hier ziet, is ooit de beste vriend geweest van iemand. “ blz. 799
Met het sluitstuk van dit vierluik hen ik afscheid genomen van vier vrienden:
“ De schaduw van de wind “
“ Het spel van de engel “
“ De gevangene van de hemel “
“ Het labyrint der geesten “
In één woord moeilijk te omschrijven, ... fenomenaal?
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Guido Goedgezelschap
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
