Willem Elsschot schrijft over Alfons De Ridder

Elsschot komt hier zéér verrassend uit de hoek. Geen Laarmans die ( geen ) bollen ‘ Kaas ‘ verkoopt, geen Laarmans die mensen probeert te ‘ Lijmen ‘, ... maar Laarmans, de gezinsman: dat geeft plots een enorm verschil.
De Ridder neemt zijn eigen gezin als uitvalsbasis voor dit boek en hij laat er Elsschot, in zijn ongeëvenaarde humoristische, vaak sarcastische stijl, een verhaal over schrijven, ... en zoals we Elsschot kennen, ... hij gaat geen gewaagde thema’s uit de weg en hij blijft stampen tegen de schenen van ‘ de gevestigde maatschappij ‘.

Wanneer Laarmans’ dochter Adele in het huwelijksbootje stapt met de Poolse, streng-katholieke Pool Bennek, gaan de poppetjes aan het dansen. Heel het verhaal geraakt in een stroomversnelling bij de geboorte van Jantje/Tsjip/De leeuwentemmer, ...
Dan leren we écht de Laarmans kennen als zorgzame en bezorgde vader en als liefhebbende, trotse grootvader.

Vooral in ‘ De leeuwentemmer ‘ geeft Elsschot ‘ ons een bredere kijk op het gezins- en gevoelsleven van Laarmans, door zijn contacten met zijn studerende zoon.

Elsschot geeft zichzelf bloot in deze, voor zijn tijd, gewaagde roman en het is toch opvallend hoe zijn werk, telkens weer, boek na boek, zo actueel kan zijn, ... of had hij tòch een glazen bol?

De clichés, de gangbare beelden die men over Willem Elsschot had: ze worden hier met 260, op een fantastische manier volgeschreven bladzijden, door hemzelf gewoon van tafel geveegd: dat maakt dat hij een groot auteur was, is en blijft, .. en telkens de moeite waard om te lezen!