Niet iedereen kan zo spannend schrijven als Val McDermid. Heel weinig zelfs. Van de eerste tot en met de laatste pagina heb ik De kwelling geboeid zitten lezen. Het boek af en toe even wegleggen om op adem te komen en dan hup weer verder genieten. Sinds De sirene heeft Val McDermid alleen maar pittige top-thrillers geschreven. De boekjes met Kate Brannigan in de hoofdrol vond ik iets te flauw. De zeven boeken die daarna volgden, vond ik allemaal 4 of 5 sterren waard. Meesterlijk worden er meerdere verhaallijnen uit verschillende oogpunten beschreven en met elkaar verwoven. Met groot gemak worden uitermate lugubere scenes afgewisseld met droogkomische dialogen. Alles klopt.
De kwelling heeft dezelfde hoofdpersonen als die uit eerdere boeken. Dit doen wel meer schrijvers. Soms uit armoede, het uitmelken van een eerder succesverhaal, verzin es wat nieuws, denk ik dan. Dat gaat bij Val McDermid zeker niet op. De personages zijn erg realistisch en worden alsmaar verder uitgediept en psychologisch ontleed. Ik lees op de achterflap dat enkele boeken ook voor tv verfilmd zijn. Bah! Wil ik niet zien. Leve de eigen fantasie! En die van Val McDermid!!!