Mijn mening

Tegen een actuele achtergrond, de gaswinning in Groningen en de daardoor veroorzaakte aardbevingen, speelt dit verhaal met meerdere verhaallijnen zich af.
Tijdens deze gaswinning komt een oeroude bacterie vrij die in combinatie met een hedendaagse bacterie een epidemie veroorzaakt onder de bevolking van Groningen, Friesland, Drenthe en een deel van Duitsland. Besmette mensen worden een soort gevoelloze zombies die anderen aanvallen en ze besmetten door lichamelijk contact. Ze worden alleen tegen gehouden door open water.
Politiek Den Haag besluit Noord Nederland in quarantaine te plaatsen. Waterwegen worden als isolatiegrens bestempeld. Iedereen die deze grenzen overschrijdt wordt zonder pardon afgeschoten door het leger. Vermakelijk zijn de overeenkomsten in de samenstelling van de regering, in de politieke partijen en in denkwijzen in dit boek en in Nederland anno 2018.
Het Kamerlid Homme Olivier, van oorsprong Fries-Gronings, kan het politieke wan- en afschuifbeleid niet aanzien en “vlucht” vanuit Den Haag naar Noord Nederland op zoek naar zijn partner Richt. Het wordt een tocht vol gevaren. Af en toe zijn er Friestalige dialogen die goed te volgen zijn.
In het noorden is Charlie Houblon, microbioloog, in haar ziekenhuislaboratorium bezig een remedie te ontwikkelen tegen de ziekte. Ze strijdt geheel alleen. Haar labo is omringd door een ziekenhuis vol besmette personen.
Een tweetal hoofdstukken worden geschreven vanuit het oogpunt van een besmet persoon (Richt).
Aan het einde komen al deze verhaallijnen tezamen.
Het boek is vlot te lezen. Toch vond ik het niet zo spannend dat ik het achter elkaar uitlas en mijn nachtrust opofferde.
De cover van het boek in reliëf is echt een plaatje!