Ommuurd verhaal waaruit je wellicht niet kunt ontsnappen

“Ik had een beschermd leven geleid. Nu mijn ouders hun handen van mij hadden afgetrokken, verslond ik alles om me heen. Wat onze moeder ook deed en waar ze ook was, ik was gek genoeg tevreden. Ook al werden er dingen voor ons achtergehouden.”

In slechts enkele zinnen diept de Canadese auteur Michael Ondaatje (1943) zijn personages uit. Hij schrijft bijzonder filmisch; dit weten zijn lezers al sinds de bejubelde en met de Booker Prize en de Golden Man Booker bekroonde roman The English Patient. Ook Blindganger, zijn nieuwste literaire creatie, getuigt weer van een stevig staaltje vakmanschap en traditionele vertelkunst.

Verteller Nathaniel is veertien, zijn zus Rachel zestien in 1946. Nadat hun ouders met de noorderzon verdwenen zijn uit Londen, ontfermt een man met de bijnaam De Mot zich - samen met een aantal excentrieke heerschappen - over de twee jonge mensen. Zijn het misdadigers, of misschien wel spionnen? Nathaniel is vooral nieuwsgierig naar wat er met zijn moeder Rose is gebeurd. Leeft ze samen met vader in het verre Singapore? Bevindt ze zich nog steeds in Londen? Waarom verschuilt ze zich dan voor haar twee kinderen en wat doet ze daar? Tot Rose vanuit het niets weer komt opdagen; Nathaniel en Rachel worden meteen het middelpunt van de intrige.

Jaren na de tumultueuze naoorlogse periode in Londen vertelt Nathaniel over zijn ongewone verleden. Over hoe het was verder te moeten opgroeien zonder ouders, omringd door opmerkelijke figuren en een mysterieuze voogd. De plot? Die is niet van primordiaal belang in Blindganger. Trouwens, die glipt je wellicht toch door de vingers.

“En telkens als ik dat wonderlijke woord ‘hellevuur’, tegenkom, voelt het alsof ik een etiket heb gevonden om op dat moment te plakken, toen ik samen met De Mot in dat huis bleef zitten en nauwelijks bij de gashaard vandaan kwam.”

Met beeldspraak reikt Michael Ondaatje je de aanzet aan; het inkleuren moet de lezer zelf realiseren. Het verhaal explodeert niet, staat niet bol van de ondraaglijke spanning, hij houdt geen hoge snelheid aan. Wel slaagt de auteur er probleemloos in zijn lezers te fascineren, vanaf de eerste zinnen. De mistige sfeer wordt op een sublieme wijze opgeroepen en aangehouden. Ondaatje verlangt van je dat je een eigen beeld vormt van de attractieve omgeving en karakters die hij schept. Samen met Nathaniel vertrek je op reis, terug in de tijd. Je deelt met hem de herinneringen aan vroeger, de feiten en zelfs de soms bizarre gebeurtenissen. Dit alles gekoppeld aan een portie gezonde fantasie. De roman ontvouwt zich in een zweverige, raadselachtige stemming. De schrijver focust op de woorden, niet enkel en alleen op de inhoud.

Een blindganger is een springtuig (of wapen) dat niet op het oorspronkelijk bedoelde ogenblik afgaat. Het boek is een wederopbouw van het verleden dat jaren later tijdens een krachtige explosie keihard toeslaat. Blindganger is een ommuurd verhaal waaruit je wellicht niet kunt ontsnappen.