Nieuwe Vlaamse politieserie op komst?

Tot op heden heeft hij twee non-fictieboeken en twee misdaadromans op zijn geweten, waarvan Fatale vriendschap de meest recente is. In een vorig leven heeft Paul De Bruyn (1954) ruim 35 jaar gewerkt voor Gazet van Antwerpen, als redacteur buitenland, chef buitenland en als eindredacteur. Fin de carrière? Neen hoor, volop boeken schrijven!

Fatale vriendschap is een misdaadverhaal met Antwerpen als aantrekkelijke setting en hoofdinspecteur Eric Michiels als een veelbelovend personage voor toekomstig thrillerwerk. De werkelijke hoofdrollen zijn echter weggelegd voor Philippe Colman, zijn vrouw Claudia en dochter Chloë. Philippe is heel erg actief op politiek vlak en staat voor de grote doorbraak. Net op dat moment slaat het noodlot toe: zijn zoon Jasper verdwijnt, zijn studentenkamer ligt er gesloopt bij. Vervolgens vindt men in een leegstaande loods in de haven het verkoolde lichaam van een jongeman. De nachtmerrie wordt helemaal compleet, als Jasper’s beste vriend ook spoorloos in het niets verdwijnt. De klok tikt genadeloos verder… Eric Michiels en de Antwerpse politie hebben handen te kort.

Na een spannende intro maakt de lezer kennis met Philippe Colman en zijn gezin, behalve met zoon Jasper. Die laat immers niets van zich horen; precies alsof hij van de aardbol is verdwenen. De spanning wordt beetje bij beetje opgeschroefd, terwijl de hoofdpersonages steeds meer een gezicht krijgen. Fatale vriendschap is een misdaadverhaal pur sang, zoals in de goede oude tijd. Een “wie heeft het gedaan en waarom”, veel meer hoef je hier niet te verwachten. Paul De Bruyn zet je – hoe kan het ook anders – op het verkeerde been, zo wordt het toch niet al te voorspellend. De heel erg toegankelijke schrijftaal, de korte hoofdstukken en de heldere dialogen drijven de leessnelheid flink op. Je leeft mee met de familie Colman, je voelt de twijfels van Philippe, de veelbelovende politicus maar tevens ook vader. Het blijkt overduidelijk dat de auteur heel wat bagage heeft opgeslagen tijdens het uitoefenen van zijn journalistieke werk. Ook weet hij wat er achter de schermen van het politieke wereldje aan de hand is.

Wel wat jammer dat De Bruyn zijn rode draad in dit boek, Jasper dus, niet grondig uitdiept. Hier heeft de schrijver een opportuniteit laten liggen. Maar ja, het is slechts zijn tweede spannende boek. Beschouw het maar als een schoonheidsfoutje en vergeef het hem graag. Positief is echter de introductie van hoofdinspecteur Eric Michiels, die zelf smeekt om een vervolgserie. Een nieuwe Vlaamse politieserie op komst? Nietwaar, Paul De Bruyn?