Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Geen literaire thriller maar een psychologische roman.

Guy Doms 29 maart 2015 Hebban Recensent
Eerst maar met de deur in huis vallen: Hemel boven Londen, de nieuwe Nesser, wordt aangekondigd als literaire thriller. Dit is het echter niet, dit boek is een onvervalste psychologische roman met een vleug spanning. Uiteraard is dit als Nesser-fan een persoonlijke mening.

Alles draait in deze dikke pil van ruim 500 pagina’s rond het persoontje van Leonard Vermin, een man op rijpere leeftijd, schaapjes op het droge, maar voelt zijn einde snel naderen want hij is ernstig ziek. Hij heeft vroeger in Londen gewoond en vond deze locatie ideaal om een afscheidsetentje te organiseren voor zijn partner Maud en haar kinderen. Het lukt hem uiteindelijk toch om tijdens het eten zijn testament voor te lezen. Alle aanwezigen kijken uit naar wat er voor hen is weggelegd, want een belangrijke erfenis wacht op de gelukkigen. Maar dan ken je Leonard Vermin nog niet!

Zes delen en 75 (korte) hoofdstukken zijn er nodig om het leven van het hoofdkarakter te vertellen. In het eerste deel maak je uitgebreid, te uitgebreid misschien, kennis met de belangrijkste karakters. Uiteraard wordt ook en vooral de jonge Vermin uitgelicht, want hij is de spil van deze roman. Verder sleept het verhaal zich naar een boeiende en eerder onverwachte ontknoping, met het voorlezen van het testament als kers op de magere taart.

Wie het werk van Nesser kent, weet dat de spanning meestal langzaam maar consequent wordt opgebouwd. Toch duurt het nu allemaal veel te lang en krijg je dergelijke dikke pil voorgeschoteld. Waarom heeft de auteur zich niet beperkt tot maximum 400 pagina’s? Is Hemel boven Londen dan een experiment van Nesser? Waarom wordt dit boek een literaire thriller genoemd, terwijl Nesser twee jaar geleden zelf verkondigde dat het een roman ging worden met Londen als hoofdlocatie? Waarom verlang je na de eerste 50 pagina’s opnieuw naar inspecteur Barbarotti, waarmee de auteur hoog heeft gescoord?

Ligt het aan de vertaling, of heeft Nesser dit keer met opzet gecompliceerde woorden gebruikt om zijn lezers te pijnigen? Hij maakt het je niet erg gemakkelijk, ook de frequente sprongen in de tijd vereisen je opperste concentratie. Positief evenwel is dat alle verhaallijnen, losse draadjes, mooi bij elkaar komen en dat je kunt genieten van zijn vertelkunsten en intrigerende schrijfstijl. Hier herken je dan weer de hand van de meester.

Ja, Hemel boven Londen is een echte Nesser, maar hier is hij niet op zijn best. Zelfs een echte fan moet dit kunnen toegeven. Laat je echter niet afremmen en lees het boek, want zelfs met een haperende motor kom je met deze topauteur nog een heel eind verder.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Guy Doms