Een 'andere' Deflo

Het is herfst, de jaarlijkse Antwerpse Boekenbeurs is in aantocht, dus de hoogste tijd voor een nieuwe Deflo. Macht heet zijn onlangs uitgebrachte thriller; kort en krachtig zoals deze auteur ook schrijft. Dit boek is een alleenstaand verhaal, zonder de vertrouwde personages zoals Dirk Deleu, Nadia Mendonck of Jos Bosmans. De setting is evenwel geen onbekende: het Mechelse. Vlijtige Deflo verwijst zijn beroemde karakters even naar de achtergrond om ze dan nadien opnieuw glansrijk en scherp voor de dag te laten komen.

Luc Verstrepen gaat het helemaal maken als Belgische politicus; niemand houdt hem tegen. Zijn politieke carrière loopt als een trein. Hij heeft een mooie vrouw, een dochter, een machtige en kapitaalkrachtige familie en dan is er nog Nina, zijn secretaresse, een blonde dame die zich op de achtergrond houdt. Plots valt door een dom toeval zijn mooie toekomst en het keurige gezinsleventje aan scherven. Het wordt duidelijk dat hij een scheve schaats rijdt. Luc verliest alles, zelfs Nina verdwijnt door een ongeval uit zijn leven. Totaal ontredderd ontmoet hij Layla, die door haar gewelddadige man geterroriseerd wordt. Zij slaagt er in om Luc opnieuw een waardig mens te maken. Luc van zijn kant redt haar van de totale ondergang. Ze smeden samen een plan, een gevaarlijk plan. Zal Layla Luc kunnen redden?

Macht is een verhaal over de strijd tussen de sterke reus en Klein Duimpje, over macht en onmacht. Deflo kruipt dit keer niet in de ziel van zijn hoofdkarakters, hij beschrijft vooral het waarom van de gebeurtenissen. In zijn typische schrijfstijl, gekoppeld aan korte hoofdstukken raast hij in sneltreinvaart doorheen de Belgische politiek, verliest de protagonist alle vat op zijn leven. De ontembare ambitie om een toppoliticus te worden en het verleden van schoonvader Oscar Heembeemde vormen de basis van de intrige rond Luc Verstrepen. Het personage van Oscar wordt trouwens schitterend getypeerd, je ziet hem zo voor je staan.

Is dit een echte Deflo zoals we hem al sinds jaren kennen? Het antwoord is kort en krachtig: neen! In Macht ontdek je de gematigde schrijver: hij is minder rauw, de gebeurtenissen zijn niet zo gruwelijk zoals we van hem gewoon zijn. Dit betekent niet dat hij een saai verhaal neergeschreven heeft; het is anders. In deze pageturner bouwt hij de spanning mooi op tot het laatste hoofdstuk; wat volgt is een verrassende apotheose. Is de driftkop in Deflo getemd? Zeker niet; hij zet je gewoonweg weer eens op het verkeerde been en houdt ervan zijn lezers te verbazen. De ruwe diamant die hij ooit was, die is intussen haarfijn geslepen en verfijnd.