Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Meer van hetzelfde, maar het blijft heerlijk smaken

Guy Doms 15 maart 2018 Hebban Recensent
In Ragdoll - het eerste deel van de trilogie - staat rechercheur Wolf centraal. In het vervolgdeel Marionet zoomt de auteur in op hoofdinspecteur Emily Baxter. Ze likt nog stevig haar wonden, terwijl ze alweer een nieuwe zaak in de schoot krijgt geworpen. Zowel de FBI als de CIA zijn van de partij; de moord is immers gepleegd in New York. Het klinkt wel heel bekend: een lichaam dat in een opmerkelijke houding, als een lappenpop, is opgehangen. Deze misdaadzaak heeft wel heel veel weg van de moorden uit Ragdoll. De grote uitzondering is echter wel dat nu het woord ‘lokaas’ in het lijk is gekrast. Het houdt echter niet op, een nieuw en gelijkaardig moorddossier dringt zich tegelijk op. Vanaf dan gaan de poppetjes pas echt aan het dansen; met gruwelijke moorden zowel in Londen als in Amerika, aan de lopende band…

“…hingen de lichamen onwerkelijk stil, opgehangen aan de uiteinden van dezelfde reep aan elkaar geknoopte stof die op de eerste verdieping over de reling was gegooid. Baxter was te zeer van streek door het macabere schouwspel…”

De Britse thrillerauteur Daniel Cole weet hoe hij een spannend verhaal opbouwt en ook hoe het neer te zetten. In Marionet gaat hij eerder rustig van start, waarbij het toch even duurt vooraleer je echt in het verhaal neerploft. Wat nadien volgt, is een wilde explosie vol misdaad, gebeurtenissen en interessante plotwendingen. Is Marionet helemaal anders, sterker dan Ragdoll? Niet echt - het is toch wel meer van hetzelfde - maar het blijft heerlijk smaken.
Nadat je eerder Ragdoll hebt gelezen, stel je vast dat Marionet – een thriller die je perfect als losstaand deel kan lezen - in dezelfde lijn ligt. Met een stevig plot.

“’God bestaat niet. Feit.’ Hoofdinspecteur Emily Baxter bekeek zichzelf in de doorkijkspiegel van de verhoorkamer en luisterde of haar onzichtbare publiek iets op die impopulaire waarheid te zeggen had. Niets.”

Knap weer, hoe Cole zijn nukkige, eigenzinnige protagonist Emily Baxter optimaal aan bod laat komen. Tevens ontmoet je opnieuw een oude bekende, haar vertrouwensman Alex Edmunds. Tegelijkertijd maak je uitgebreid kennis met de Amerikaanse federale agenten Rouche en Curtis. Deze karakters zorgen voor heel wat amusante, scherpe dialogen met een flinke portie zwarte humor. De interacties van het politieteam zijn om te smullen.
Tenslotte komt Daniel Cole nog eens aandraven met een nagelbijtende apotheose en een veelbelovende, triggerende epiloog. Het derde deel en ook sluitstuk van deze trilogie wordt een absolute klapper. Wedden?
1

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Guy Doms