Puntzak met Gentse cuberdons als beloning voor Karaca!

Ze is bijzonder veelzijdig, deze pittige Vlaamse dame van Turkse origine. Öznur Karaca (1977) is niet alleen auteur, ze is tevens taalexpert en stand-upcomedian. In haar debuutroman schreef ze een indringend en snoeihard verhaal neer over een familie van Turkse migranten. Marsepeinen vingers, het klinkt zoet, de realiteit is echter als bijtend zuur.

“Gisteren heb ik het haar verteld, dat ik terug naar huis zou gaan. Ik had haar evengoed kunnen vertellen dat ik vermoed dat ze met de duivel slaapt: ze is ontploft, er lekte gif uit haar bek.”

Turkije, de jaren vijftig. Servi is een meisje dat op haar negende haar vader verliest. Een keiharde klap voor het gezin, ook op financieel gebied. Toch blijft Servi geloven in een mooie toekomst, zeker als ze op haar zeventiende huwt met Hüseyin. Samen met haar echtgenoot verhuist ze naar Gent, waar ze intrekt bij zijn familie. Dit is het droevige begin van een jarenlange periode van kommer en kwel en zuivere pech. Ze wordt helemaal onderdrukt door haar schoonmoeder, wordt zelf voor de eerste keer moeder op haar negentiende. Tot overmaat van ramp is die veelbelovende echtgenoot niet de man waarin ze zo geloofde. Haar lot bestaat uit keihard werken, zorg dragen voor vier kinderen en de vernederingen ondergaan van haar ‘lieve’ schoonmoeder.

Een levensverhaal dat als een loeiharde dreun in je aangezicht belandt. De bittere ondertoon, die je als lezer al aanvoelt vanaf de eerste hoofdstukken, blijft overheersen. Je houdt er zowel een droevige herinnering als een gevoel van woede en onmacht aan over. Hoe onverbiddelijk en gemeen het leven soms kan zijn. Marsepeinen vingers is een roman die zelfs onderhuids en niet expliciet bijtend zuur produceert. De auteur doet dit op een heel originele manier, waarbij ze zelf voldoende afstand neemt om de lezer het verhaal te laten incasseren. Servi is intussen al 69 jaar oud als ze haar voorbije leven overschouwt en je met een ferme krop in de keel achterblijft. Die dekselse angstdromen mag je zelf ondergaan. Öznur Karaca verdient voor deze kanjer van een debuut geen marsepeinen vingers als beloning, wel een flinke puntzak, opgevuld met Gentse cuberdons (kegelvormige snoepjes in de vorm van een neus).