Deo volente? Neen, volgende thriller is obligaat

Hij schrijft vooral fantasy en thrillers met een mysterieus randje. Zij zoekt vooral haar heil in haar VT-thrillerserie en fantasyreeks Jeremy Jago. Hij is J. Sharpe met de pet, zij is de roodharige Melissa Skaye. Beide auteurs hebben hun talenten en fantasie samengebundeld en optimaal benut; Meedogenloos is hiervan het resultaat.

Een thriller die bol staat van de spanning, waarin drie verhaallijnen worden uitgewerkt, met een verrassend resultaat. Wat gebeurt er met twee zusjes die als opgejaagd wild vluchten, nadat eerder hun ouders zijn vermoord? Een jong Californisch meisje verdwijnt zonder enig spoor achter te laten. Wat doet ze in hemelsnaam nadien in België? Zal er zich iemand om haar lot bekommeren? Hoe komt een voormalig stel opnieuw dichter bij elkaar, nadat de man en de vrouw elkaar jarenlang uit het oog zijn verloren?

“Hij volgde het bloedspoor op de vloer, waarvan de oorsprong bij haar borst lag en dat langzaam zijn weg naar hem vond. Het was bijna intrigerend hoe verweven ze waren, zowel tijdens het leven als in de dood. Want dat hij haar zou volgen, had hij tijdens het eerste schot in zijn buik al geweten.”

Zeg nu zelf: volstaat deze eerste aanzet niet als uitnodiging om verder te gaan lezen? Het is echter nog maar de proloog, wat volgt is een mysterieus en indrukwekkend verhaal. Wie heeft wat geschreven? Het maakt niet uit, wat telt is het eindresultaat en daar mogen Sharpe en Skaye best heel erg trots op zijn. Als twee uit de kluiten gewassen thrillerauteurs weten ze perfect hoe de spanning moet worden opgebouwd en aangehouden. Blijf de lezers constant triggeren, luidt de boodschap. Doen ze ook, en hoe. De spanningsboog staat echt wel op scherp.

“Mandy wachtte zijn antwoord niet af en sloeg met alle kracht die ze had de schroevendraaier in zijn nek. Het bloed spoot eruit. Zijn ogen werden groot van verbazing. Met beide handen probeerde hij het bloeden te stelpen.”
Een flinke portie bloed en gruwel moet je er wel bijnemen, beschouw het maar als een extraatje.

‘S en S’, ze tekenen voor een bijzonder toegankelijke taal en stijl, waarbij de korte hoofdstukken - in steeds wisselend perspectief – je dwingen Meedogenloos zonder genade te verslinden. De belangrijke eindjes van de verhaallijnen worden vakkundig aan elkaar geknoopt. Zowel de mannelijke als de vrouwelijke personages worden keurig uitgediept; een plus. De eersteling van dit occasionele duo is meteen barbaars knap geslaagd en opent hopelijk de grote poort voor een volgend gezamenlijk project. Meedogenloos smeekt, deo volente, neen: volgende thriller is obligaat!