Krijgt succesrecept Goris-Pauwels binnenkort een update?

Hij is de best geplaatste Vlaamse misdaadauteur om over het Belgische - zeg maar Brusselse -politiewereldje te schrijven, hij zit er immers middenin. Christian De Coninck (1960), commissaris en tevens woordvoerder bij de Politie Brussel Hoofdstad Elsene, heeft intussen zo’n twaalf misdaadromans op zijn conto. Nevenschade is zijn meest recente, waarin zijn vertrouwde duo speurders, dat bestaat uit hoofdcommissaris Stijn Goris en zijn assistent Stef Pauwels, weer volop zijn ding mag doen. De auteur zelf leidt echter alles in goede banen.

De Coninck gebruikt ook dit keer de reeds eerder gekende bestanddelen van zijn succesformule: echte mensen als personages, humor en spot, Brusselse couleur locale, een bijzonder toegankelijke taal en heldere dialogen. Uiteraard haalt hij mooi en gepast uit met zijn jarenlange ervaring met het politiewerk; als geen ander kent hij de interne keuken van dit apparaat. Tijdens het lezen geniet je eveneens van de geslaagde chemische reactie tussen het onafscheidelijke duo Goris-Pauwels.

Een groepje van zes milieubewuste jonge studenten is het niet langer eens met de werkwijze van Greenpeace. De vrienden besluiten samen om op te stappen en zelf een krachtig milieufront op te richten. Financieel worden de zes ondersteund door een milde schenker, die zich helemaal kan vinden in hun visie. Samen willen ze de wereld op een bijzonder krachtige manier tonen wat ze willen bereiken met hun acties.
“Je wordt maar beter onmiddellijk klaarwakker. In het Jubelpark zijn zonet de lijken gevonden van zes mensen. Ik ga erheen en ik vermoed dat jij ook zal willen gaan.” Op deze brutale manier wordt hoofdcommissaris Goris gewekt door zijn rechterhand Pauwels. Het wordt de start van een internationaal politieonderzoek. Twee merkwaardige diefstallen ver van huis, met een mondiale weerslag. Tel daar dan nog eens zes dode lichamen bij die zouden vergiftigd zijn. Gaat het hier om een collectieve zelfmoord?

Een misdaadroman lezen van De Coninck betekent eerst en vooral: genieten van een aantrekkelijk verhaal, van de steeds weerkerende protagonisten die steeds opnieuw zorgen voor een glimlach. In Nevenschade is er slechts een bijrol weggelegd voor het element spanning, die is soms afwezig of laat wat lang op zich wachten. Niet getreurd, dit is geen domper op de leesvreugde. De amusementsfactor ligt in ieder geval erg hoog. Ook vergeet de schrijver de actualiteit niet en maakt er zelfs een hoofdthema van. (Denk bijvoorbeeld maar aan de houding van president Trump tegenover het Verdrag van Kyoto en het klimaatakkoord van Parijs).
Na het lezen van dit boek vraagt deze lezer zich het volgende af: krijgt het succesrecept Goris-Pauwels binnenkort een grondige update? Zijn er kapers op de kust?