Het mysterie blijft...

Maanden uitgekeken naar Onbezonnen, de debuutthriller van Vera Lundi. Er hing als snel een mysterieus waas boven deze onbekende schrijfster. Na een zoektocht op het web geen informatie over deze dame gevonden, bizar of niet? Een ding is wel erg duidelijk: Vera Lundi is een pseudoniem, veel verder zijn we de voorbije weken echter niet gekomen… Wordt vervolgd?

Roy werkt bij de politie; hij schiet dus onmiddellijk in actie als er bij zijn buren wordt ingebroken. Hij zal zijn actie evenwel met de dood bekopen want wordt gedood door een inbreker. De dader is blijkbaar Patrick, een jonge kerel die deel uitmaakt van een kleine vriendengroep. Maar is Patrick wel de dader, of is het iemand uit het groepje jongeren? Roy’s vrouw Monica pakt maar langzaam de draad van het leven opnieuw op, haar dochters Esther en Myra worden voortaan alleen door moeder opgevoed. Jaren later, acht jaar na de feiten om precies te zijn, weet Monica nog steeds geen raad met haar gevoelens van wraak en frustraties. Ze wil de moordenaar van haar man met gelijke munt terugbetalen. Ze gaat uiteindelijk haar wraakactie uitvoeren, met alle gevolgen van dien want ze gaat helemaal de mist in.

De indrukwekkende start van dit debuut was alvast veelbelovend. Ik geloofde tijdens het lezen van de eerste hoofdstukken zelfs niet dat dit boek was geschreven door een debutante. Nadien zwakte Onbezonnen af tot een meer alledaags verhaal; totdat uiteindelijk in het laatste deel de spanning werd opgevoerd.
De plotlijnen werden dan wel goed uitgetekend, de definitieve uitwerking ervan beviel me echter heel wat minder. Hier zat echt veel meer in!
Af en toe was de logica ver te zoeken. Monica die uiteindelijk na een lange tijd wraak wil nemen door een baby te ontvoeren. Een baby die door de vader en veronderstelde moordenaar genegeerd wordt. Qua geloofwaardigheid scoort dit boek niet erg goed. Als ik er acht jaar over zou doen vooraleer wraak op iemand te nemen, dan zou ik mijn wraakactie minutieus voorbereiden en mijn plan ook wel professioneel uitvoeren.

Vera Lundi, of hoe ze ook mag heten, hanteert een eenvoudige maar vlotte schrijfstijl. Het boek lees je zo uit, zonder hoofdpijn. Ik ben gematigd tevreden, de start en het laatste deel waren dik in orde, het middendeel was een tegenvaller. Wraak en moord zijn niet echt originele thema’s; de manier waarop deze onderwerpen gebracht worden zou Onbezonnen een trapje hoger kunnen brengen. Zou, want hier is de schrijfster af en toe in de fout gegaan. Het mysterie rond Vera Lundi blijft, haar thriller Onbezonnen bezorgt de lezer in ieder geval enkele uurtjes ongeremd leesplezier. Lundi krijgt het voordeel van de twijfel en verdient met haar volgende boek dan ook een nieuwe kans.