De juiste sfeer, relevante dialogen en een emotionele ondertoon.

Nadat ze eerder kinder- en jeugdboeken schreef, stortte Hilde Vandermeeren (1970) zich vol overgave op het schrijven van thrillers. Dit bleek al snel een erg intelligente en, wie weet, lucratieve beslissing. Intussen staan reeds drie thrillers op haar teller. Niet alleen Vlaanderen, ook Nederland lonkt met een knipoog naar deze talentrijke psychologe en voormalige lerares. In 2016 wordt haar kort verhaal The Lighthouse gepubliceerd in Ellery Queen’s Mystery Magazine, een gerenommeerd tijdschrift uit de VS.

In Stille grond neemt Vandermeeren haar lezers mee naar Schotland, waar in Glasgow dertig jaar geleden de toen zesjarige Rosie Thompson op mysterieuze wijze verdween. Haar tweelingzusje Ruby klapt psychisch in elkaar. Dertig jaar later wordt Eve, docent aan de Universiteit van Glasgow en tevens zus van de tweeling, getriggerd wanneer in een kapel op de rotsen een bericht wordt achtergelaten. Een onbekende drukt zijn/haar spijt uit over wat er met het jonge meisje Rosie zo lang geleden is gebeurd. Vanaf dan moet alles en iedereen wijken en gaat Eve op eigen houtje op onderzoek uit. Een andere verhaallijn gaat over een sekte, die haar rituelen uitvoert rond de Heilige Eik. Logische vragen komen opborrelen: welke link is er tussen deze sekte en het verdwenen meisje? Waar is Rosie; wat is er met haar gebeurd? Waarom is Ruby na die plotse verdwijning psychisch een wrak geworden en totaal dichtgeklapt?

Het gaat steeds crescendo met de thrillers van deze Vlaamse auteur; het wordt er elke keer beter op. Hilde Vandermeeren grijpt je vast vanaf het prille begin, ze blijft je triggeren tot en met de laatste bladzijde. Stille grond is op een aangename en boeiende manier geschreven, erg toegankelijk ook, wat je alleen maar van de betere Vlaamse thrillerauteurs mag verwachten. Je krijgt tijdens het lezen dan wel een vermoeden over de achtergrond en oorzaak, dit doet echter geen afbreuk aan de verdienste. De lezer blijft geboeid verder lezen, hierbij handig geholpen door de korte hoofdstukjes. Af en toe krijg je onverwacht enkele pakkende zinnen voorgeschoteld, waarbij je wordt uitgenodigd om hierover na te denken. Prachtige vondst van deze schrijfster. Tevens weet ze tijdig je gevoelige snaar aan te raken, zodat je ook op emotioneel vlak niet vrijuit zal gaan. Bijna 300 pagina’s vol boeiende lectuur, neergeschreven door een auteur die een flinke portie ambitie bezit.

Een stevig maar geloofwaardig verhaal met een emotionele ondertoon, een aangepaste locatie die mooi wordt beschreven, de juiste sfeer en relevante dialogen. Dit alles zorgt voor een ‘blijf maar lekker verder lezen’ gevoel. Hilde Vandermeeren is zelf de helft van een eeneiige tweeling; ze heeft dus handig gebruik kunnen maken van haar persoonlijke situatie. Komt alleen maar de geloofwaardigheid van dit verhaal ten goede.
Stille grond is tot nu toe en zonder twijfel haar beste thriller.