'Schilder' Winkel beeldt uit met zijn snedige taal

“Op het moment dat hij zijn aftandse mountainbike in de trein naar Rotterdam tilde, wist hij dat zijn daad het nieuws zou halen. Vervelend, maar onvermijdelijk. Naar buiten kijkend zag hij de tragische koppen in de media al voor zich.”

Met een beresterke proloog die je meteen prikkelt, is het quasi onmogelijk om niet verder te willen lezen. Vanaf de allereerste zin hangt de spanning al explosief klaar in de lucht.
Ze is onderzoeksjournaliste en wordt getipt over een indrukwekkende fraudezaak, ergens in een Nederlandse gemeente. Haar naam is Ziva Berkowitz; ze kan niet echt neen zeggen en stort zich volledig op het onderzoek. Alles brengt ze naar de oppervlakte, de hele omkoopaffaire, de witwasoperaties. Ook de pijnlijke martelpraktijken en de afrekeningen legt ze bloot. Dit is echter nog niet genoeg, Ziva wordt eveneens geconfronteerd met een duister geval van afpersing; met haar broer Yakov als geviseerd slachtoffer. Totdat de tipgever overlijdt op een dubieuze manier… Dan is het aan rechercheur Verhulst om het misdaaddossier vakkundig op te lossen. Hij is echter niet alleen, ook Leo Klokman van het televisieprogramma CrimeXplorer laat zich niet ongemoeid. Vanaf dat moment wordt het een levensgevaarlijke situatie, voor alle betrokkenen.

In zijn thrillerdebuut Ziva schuwt de Nederlandse auteur John Winkel (1950) geen gruwel. Tevens neemt hij er graag een stevige portie geweld bij. In vier grote delen - keurig onderverdeeld in een aantal korte hoofdstukken - maakt de lezer kennis met een mooi aantal personages. Toch wel flink bij de les blijven, zeker als je wil weten wie nu werkelijk bij wie en bij wat hoort. Ziva is geen traditionele whodunit; dit keer zijn het eens niet de politiemensen die hun prominente rol opeisen. Weet de auteur zijn lezers wel eens te verrassen, toch duurt het niet zo erg lang vooraleer je de juiste richting hebt aangevoeld. Geen probleem, je leest immers vlotjes verder. Zonder enige poespas davert het verhaal verder.

Winkel diept zijn hoofdpersonages goed uit en bezit de vaardigheid om alle verhaallijnen aan elkaar vast te knopen, uiteindelijk. De auteur heeft ervoor gekozen de misdrijven en het speurwerk eens uit te werken via een exclusieve benadering. Missie geslaagd, wat dat betreft. Op een heel geloofwaardige manier wijst hij op de gevaren van de onderzoeksjournalistiek.
Laatbloeier (als auteur dan toch) John Winkel heeft zeer zeker nog heel wat in zijn mars. Hij getuigt van een fantasierijke geest en is erg inventief. Zoals hij zelf graag schildert, zo beeldt hij sterk uit met zijn snedige taal. Drie en een halve ster.