Lezersrecensie
Dit boek is als het leven zelf. Geweldig!
Als één van de gelukkigen die de Hebban giveaway 'Na Mattias' ontvingen, laat ik hier met veel plezier een recensie achter. Hebban, bedankt!
Na het lezen van de Sneak Preview wilde ik dit boek heel graag helemaal lezen, want het gaf al direct hetzelfde gevoel van verwachting als 'Een uur en achttien minuten' me gaf toen ik in het eerste hoofdstuk bezig was. Kleine hints verwijzen naar iets dat gaat komen en die maken dat je ogenblikkelijk door wilt lezen.
Als je op de titel van het boek zou afgaan, zou je denken dat het boek over Mattias gaat. Natuurlijk komen alle lijntjes samen in de persoon van Mattias, maar verder gaat het boek vooral over verlies én de totaal verschillende manieren waarop mensen met verlies omgaan. Zelfs de dame met het hondje dat aangevallen wordt – en waarvan zij bang is dat het dood zal gaan – speelt een rol in het web van verlies dat in dit boek de feitelijke hoofdrol speelt. De personages hebben alle mogelijke leeftijden en alle mogelijke relaties tot Mattias: zijn vriendin, een vriend, familie – en wat dit boek zo grandioos maakt, is dat alle personages haarscherp uit de verf komen. Allemaal totaal verschillende, drie-dimensionale figuren met hebbelijkheden en onhebbelijkheden. Mensen die je in de loop van het boek leert kennen alsof je ze in werkelijkheid ontmoet hebt.
Het boek staat bol van psychologisch inzicht, van empathie ook en is nergens veroordelend. Menselijke eigenschappen worden gepresenteerd als erbij horend. Zoals iemand ooit tegen me zei: je houdt niet ‘om’ iets van iemand, ook niet ‘ondanks’, maar ‘met’: met alle eigenschappen, positief én negatief, die die persoon maken tot wie hij of zij is. Zo is het ook in dit boek: Amber bijvoorbeeld kon zich ergeren aan Mattias’ neiging om weg te lopen als hij een discussie vervelend vond, maar ze hield met die eigenschap van hem.
Net als met 'Een uur en achttien minuten' heeft Peter Zantingh ook met 'Na Mattias' weer een kunstwerk afgeleverd: mooi geschreven, precies, vol beeldende details, menselijk en doorvoeld. Misschien wel meer doorvoeld dan je van iemand van zijn leeftijd zou verwachten.
Ondanks het feit dat het thema van dit boek niet vrolijk is, is het boek nergens zwaar of intens treurig. Zantingh is erin geslaagd de juiste balans te vinden tussen lichte en zware momenten met onverwachte wendingen, humor zelfs. Dit boek is als het leven zelf. Geweldig!
Na het lezen van de Sneak Preview wilde ik dit boek heel graag helemaal lezen, want het gaf al direct hetzelfde gevoel van verwachting als 'Een uur en achttien minuten' me gaf toen ik in het eerste hoofdstuk bezig was. Kleine hints verwijzen naar iets dat gaat komen en die maken dat je ogenblikkelijk door wilt lezen.
Als je op de titel van het boek zou afgaan, zou je denken dat het boek over Mattias gaat. Natuurlijk komen alle lijntjes samen in de persoon van Mattias, maar verder gaat het boek vooral over verlies én de totaal verschillende manieren waarop mensen met verlies omgaan. Zelfs de dame met het hondje dat aangevallen wordt – en waarvan zij bang is dat het dood zal gaan – speelt een rol in het web van verlies dat in dit boek de feitelijke hoofdrol speelt. De personages hebben alle mogelijke leeftijden en alle mogelijke relaties tot Mattias: zijn vriendin, een vriend, familie – en wat dit boek zo grandioos maakt, is dat alle personages haarscherp uit de verf komen. Allemaal totaal verschillende, drie-dimensionale figuren met hebbelijkheden en onhebbelijkheden. Mensen die je in de loop van het boek leert kennen alsof je ze in werkelijkheid ontmoet hebt.
Het boek staat bol van psychologisch inzicht, van empathie ook en is nergens veroordelend. Menselijke eigenschappen worden gepresenteerd als erbij horend. Zoals iemand ooit tegen me zei: je houdt niet ‘om’ iets van iemand, ook niet ‘ondanks’, maar ‘met’: met alle eigenschappen, positief én negatief, die die persoon maken tot wie hij of zij is. Zo is het ook in dit boek: Amber bijvoorbeeld kon zich ergeren aan Mattias’ neiging om weg te lopen als hij een discussie vervelend vond, maar ze hield met die eigenschap van hem.
Net als met 'Een uur en achttien minuten' heeft Peter Zantingh ook met 'Na Mattias' weer een kunstwerk afgeleverd: mooi geschreven, precies, vol beeldende details, menselijk en doorvoeld. Misschien wel meer doorvoeld dan je van iemand van zijn leeftijd zou verwachten.
Ondanks het feit dat het thema van dit boek niet vrolijk is, is het boek nergens zwaar of intens treurig. Zantingh is erin geslaagd de juiste balans te vinden tussen lichte en zware momenten met onverwachte wendingen, humor zelfs. Dit boek is als het leven zelf. Geweldig!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Gwen Kooi
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
