In 2012 werd bekend dat Corine Hartman de Crime Zone thriller award 2011 won en wel voor het boek “Als de dood”, de beste Nederlandstalige thriller. Inmiddels is ze ook al uitgeroepen tot de meest spannende thrillerschrijfster van Nederland en België. En bovendien is door Vrouwenthrillers.nl een poll uitgeschreven om te bepalen wat de 30 beste vrouwenthrillers aller tijden zouden zijn. Hartman is daarin gekozen op nummer 1 met Hels verlangen.
Ik begin te geloven dat ik een goede keus heb gemaakt toen ik, al snel nadat ik de De Winter-reeks had verslonden, deze auteur op nummer 1 heb geplaatst in mijn persoonlijke lijst van auteurs waarvan een boek nooit tegenvalt.
En inderdaad: Stormvloed voldoet weer aan mijn, altijd fors hoge, verwachtingen!
Met de mantel der liefde wordt nog weleens wat bedekt en dat geldt zeker in het gezin van Vonne Hollmann. Vonne draagt veel van haar zorgen en lasten alleen: uit liefde voor haar kinderen wil ze ze niet belasten met haar eigen verdriet.
Haar kinderen: Matthias de zoon, die zijn vader Rudi in de voetsporen zal treden bij de politie, maar hier grote twijfels over heeft. Haar opstandige dochter Nadia die, met haar dochtertje, in een commune is gegaan. En nu ontziet ze ook haar man Rudi zoveel mogelijk, aangezien bij hem een terminale ziekte is vastgesteld. En dat terwijl zich een moord en een vermissing in de commune aandient, waar Rudi zich – ondanks zijn ziekte - volledig op stort. En waar blijft de tijd voor hen samen, vraagt Vonne zich af? De tijd die nu zonder twijfel nog maar kort zal zijn en nu volledig wordt opgeslokt door meer onheil en rampspoed in de commune.

Hartman weet het allemaal weer op haar eigen wijze neer te zetten, met vlotte pen, een taalgebruik zo zacht als fluweel, een vleugje humor en heel veel persoonlijke relaties. En, zoals altijd, heeft ieder personage ook zijn eigen stem. Het verhaal speelt eind 2011 en door de hoofdstukken die in de toekomst (2012) geschreven zijn, lijkt er een tipje van de sluier opgelicht te worden, maar je blijft tot op het “bittere einde” verrast worden.
Ze laat de lezer met een stormvloed aan emoties achter. Als je dat lukt, met een thriller, dan kun je schrijven!