Ik ben nu bezig in dit boek en zoals gewoonlijk boeit Pendergast me weer mateloos. Maar ik erger me persoonlijk dood aan de manier waarop Laura Hayward over Pendergast spreekt en zelfs D'Agosta weer van hem vandaan wil trekken....Ze hadden beter haar vermoord in plaats van Smithback.
Een ding blijft supertof aan deze boeken: de uitermate sublieme beschrijving van de personages die ervoor zorgt dat je dolverliefd wordt op Pendergast, diep medelijden voelt met Nora, en razend kunt worden op Laura. Die band met de auteurs is een van de mooiste dingen die je als lezer kan ervaren en het nodige talent is slechts weinigen gegeven.
De verhalen zijn altijd, wat je kunt noemen realistisch, tot er een onnatuurlijk element het toneel opsluipt. Het onmogelijk geacht bestaan van zombies wordt op een geloofwaardige en waarschijnlijk zelfs waarheidsgetrouwe manier werkelijkheid via de weg van de wetenschap die alleen Pendergast met zijn machtig IQ tussen de 180 en de 200 kan en durft bewandelen. Die hyperintelligentie is hier eveneens een voorbeeld van.
Hier is opnieuw een mooi staaltje schrijfkunst verricht. Een meesterwerk is het niet want dat werd gecreëerd in de fantasie van Preston & Child toen special agent Pendergast daar geboren werd...