Lezersrecensie
‘Een hapje uit de zon: voor velen herkenbaar voor anderen aangrijpend!
‘Een hapje uit de zon’ (eerder verschenen met als titel ‘Kankerklas’) van Corien van Zweden is een boek over afscheid, een nieuw begin, vechten en vluchten, bucket lists en pubergedrag.
‘Het was een fijn lichaam. Het was mijn lichaam en ik leefde met het onuitgesproken idee dat we samen wel een jaar of tachtig konden worden.’
Als bij journalist en schrijfster Corien van Zweden borstkanker wordt geconstateerd, zit haar oudste dochter in de brugklas. Al snel blijkt dat deze nieuwe klas een ‘kankerklas’ is: vijf van de tweeëntwintig leerlingen hebben een ouder met kanker. Een bizarre situatie, die de getroffen ouders en hun kinderen tot lotgenoten maakt. En die ongewild tot vergelijken aanzet.
Wat richt kanker in al die gezinnen aan? Hoe gaan de andere ouders met hun ziekte om? Wat verandert er in hun leven? En: wat denken de kinderen – alle vijf aan het begin van hun puberteit – ervan? Kankerklas biedt houvast en herkenning aan iedereen die met kanker te maken krijgt. Persoonlijke verhalen en professionele meningen zijn samengevoegd tot een gelaagd verslag van de impact van deze ziekte.
Mijn visie
Mijn interesse in ‘Een hapje uit de zon’ is tweeledig. Natuurlijk vanuit mijn rol als boekrecensent; dat spreekt voor zich. Ik ben echter ook bestuurslid bij Inloophuis Pisa (www.inloophuispisa.nl), een inloophuis voor mensen met kanker en hun naasten. Naast allerlei specifiek aanbod, heeft Inloophuis Pisa een jongerengroep, ‘Chill@Pisa’ genaamd. Dit is een groep van jongeren tussen de 12 en 18 jaar oud, waarvan bijvoorbeeld een van de ouders kanker heeft (gehad). Ik begon dus uiterst geïnteresseerd te lezen.
“Intussen groeit bij mij de onrust. Carolines verhaal bevestigt mijn angstige vermoedens. Het beantwoordt aan mijn twijfels. Zie je wel, je kunt er nooit zeker van zijn dat je de kanker echt kwijt bent. Een verdwaald celletje is genoeg.”
‘Een hapje uit de zon’ van Corien van Zweden, verscheen eerder onder de naam 'Kankerklas' en is een heftig en aangrijpend boek over het omgaan met ziekte en verlies.
“Op de rouwkaart staat een afbeelding van een balletdanseresje van Degas en de tekst luidt: Zij is zonder pijn op reis gegaan en heeft eindelijk rust na een lange strijd.”
Auteur en ervaringsdeskundige, Corien van Zweden, schrijft op haast journalistieke wijze haar verhaal. Juist deze schrijfstijl, die gespeend is van al te veel emotie en nergens een waardeoordeel velt, veroorzaakt dat haar boek zo’n impact heeft. Ontroerend zonder ergens sentimenteel te worden. Van Zweden ziet kans zowel haar gedachten als haar waarnemingen objectief te formuleren. Geen tranentrekker maar zeker aangrijpend. Kan dat samengaan? Jazeker! Van Zweden is hiertoe in staat gebleken.
“Met je nieuwe rol leren spelen. Het klinkt mooi, maar hoe doe je dat? Ik moet almaar denken aan een zinnetje dat ik bij arts en schrijver Ivan Wolffers heb gelezen: De mededeling dat je kanker hebt, is immers zoiets als de bel voor de laatste ronde, schrijft hij op zijn weblog over zijn ervaringen met prostaatkanker.”
Van Zweden wordt met de diagnose borstkanker geconfronteerd wanneer haar oudste dochter in de brugklas zit. Het haast ongelooflijke toeval wil dat van maar liefst vijf gezinnen uit deze klas een van beide ouders, kanker heeft. Wanneer dit feit verwerkt zou zijn in een roman, dan zou het volkomen ongeloofwaardig zijn. Het is echter de gruwelijke waarheid; Van Zwedens’ gruwelijke waarheid. In ‘Een hapje uit de zon’ komen deze gezinnen met elkaar in contact en aan het woord in het boek. Ook hun kinderen komen vanzelfsprekend aan bod.
‘Een hapje uit de zon’ zou feitelijk gelezen moeten worden door iedereen die geconfronteerd is (geweest) met de ziekte kanker. Niet alleen door de patiënten zelf, maar ook door familieleden, vrienden, artsen en verpleegkundigen. Voor zover vrij logisch. Dit boek wil ik echter ook van harte aanraden aan leerkrachten zodat ze een beter beeld krijgen over de impact van kanker in het gezien en hoe hiermee om te gaan!
Over de auteur
Corien van Zweden (1962) studeerde theologie en werkt sinds 1994 als zelfstandig journalist. Ze schrijft voor verschillende opdrachtgevers over onder meer gezondheidszorg en psychiatrie, onderwijs en ontwikkelingssamenwerking. Daarnaast werkte ze mee aan verschillende publicaties en projecten. In 2008 verscheen bij uitgeverij L.J. Veen haar literaire non-fictie boek De kunst van het rouwen. Een persoonlijke geschiedenis....
Uitvoering
Uitgever Cargo
Paperback, 304 pagina's
ISBN10: 902349797X
ISBN13: 9789023497974
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), communicatiemanager, tekstschrijver, boekrecensent en blogger.
http://hanneketinorcenti.nl/
‘Het was een fijn lichaam. Het was mijn lichaam en ik leefde met het onuitgesproken idee dat we samen wel een jaar of tachtig konden worden.’
Als bij journalist en schrijfster Corien van Zweden borstkanker wordt geconstateerd, zit haar oudste dochter in de brugklas. Al snel blijkt dat deze nieuwe klas een ‘kankerklas’ is: vijf van de tweeëntwintig leerlingen hebben een ouder met kanker. Een bizarre situatie, die de getroffen ouders en hun kinderen tot lotgenoten maakt. En die ongewild tot vergelijken aanzet.
Wat richt kanker in al die gezinnen aan? Hoe gaan de andere ouders met hun ziekte om? Wat verandert er in hun leven? En: wat denken de kinderen – alle vijf aan het begin van hun puberteit – ervan? Kankerklas biedt houvast en herkenning aan iedereen die met kanker te maken krijgt. Persoonlijke verhalen en professionele meningen zijn samengevoegd tot een gelaagd verslag van de impact van deze ziekte.
Mijn visie
Mijn interesse in ‘Een hapje uit de zon’ is tweeledig. Natuurlijk vanuit mijn rol als boekrecensent; dat spreekt voor zich. Ik ben echter ook bestuurslid bij Inloophuis Pisa (www.inloophuispisa.nl), een inloophuis voor mensen met kanker en hun naasten. Naast allerlei specifiek aanbod, heeft Inloophuis Pisa een jongerengroep, ‘Chill@Pisa’ genaamd. Dit is een groep van jongeren tussen de 12 en 18 jaar oud, waarvan bijvoorbeeld een van de ouders kanker heeft (gehad). Ik begon dus uiterst geïnteresseerd te lezen.
“Intussen groeit bij mij de onrust. Carolines verhaal bevestigt mijn angstige vermoedens. Het beantwoordt aan mijn twijfels. Zie je wel, je kunt er nooit zeker van zijn dat je de kanker echt kwijt bent. Een verdwaald celletje is genoeg.”
‘Een hapje uit de zon’ van Corien van Zweden, verscheen eerder onder de naam 'Kankerklas' en is een heftig en aangrijpend boek over het omgaan met ziekte en verlies.
“Op de rouwkaart staat een afbeelding van een balletdanseresje van Degas en de tekst luidt: Zij is zonder pijn op reis gegaan en heeft eindelijk rust na een lange strijd.”
Auteur en ervaringsdeskundige, Corien van Zweden, schrijft op haast journalistieke wijze haar verhaal. Juist deze schrijfstijl, die gespeend is van al te veel emotie en nergens een waardeoordeel velt, veroorzaakt dat haar boek zo’n impact heeft. Ontroerend zonder ergens sentimenteel te worden. Van Zweden ziet kans zowel haar gedachten als haar waarnemingen objectief te formuleren. Geen tranentrekker maar zeker aangrijpend. Kan dat samengaan? Jazeker! Van Zweden is hiertoe in staat gebleken.
“Met je nieuwe rol leren spelen. Het klinkt mooi, maar hoe doe je dat? Ik moet almaar denken aan een zinnetje dat ik bij arts en schrijver Ivan Wolffers heb gelezen: De mededeling dat je kanker hebt, is immers zoiets als de bel voor de laatste ronde, schrijft hij op zijn weblog over zijn ervaringen met prostaatkanker.”
Van Zweden wordt met de diagnose borstkanker geconfronteerd wanneer haar oudste dochter in de brugklas zit. Het haast ongelooflijke toeval wil dat van maar liefst vijf gezinnen uit deze klas een van beide ouders, kanker heeft. Wanneer dit feit verwerkt zou zijn in een roman, dan zou het volkomen ongeloofwaardig zijn. Het is echter de gruwelijke waarheid; Van Zwedens’ gruwelijke waarheid. In ‘Een hapje uit de zon’ komen deze gezinnen met elkaar in contact en aan het woord in het boek. Ook hun kinderen komen vanzelfsprekend aan bod.
‘Een hapje uit de zon’ zou feitelijk gelezen moeten worden door iedereen die geconfronteerd is (geweest) met de ziekte kanker. Niet alleen door de patiënten zelf, maar ook door familieleden, vrienden, artsen en verpleegkundigen. Voor zover vrij logisch. Dit boek wil ik echter ook van harte aanraden aan leerkrachten zodat ze een beter beeld krijgen over de impact van kanker in het gezien en hoe hiermee om te gaan!
Over de auteur
Corien van Zweden (1962) studeerde theologie en werkt sinds 1994 als zelfstandig journalist. Ze schrijft voor verschillende opdrachtgevers over onder meer gezondheidszorg en psychiatrie, onderwijs en ontwikkelingssamenwerking. Daarnaast werkte ze mee aan verschillende publicaties en projecten. In 2008 verscheen bij uitgeverij L.J. Veen haar literaire non-fictie boek De kunst van het rouwen. Een persoonlijke geschiedenis....
Uitvoering
Uitgever Cargo
Paperback, 304 pagina's
ISBN10: 902349797X
ISBN13: 9789023497974
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), communicatiemanager, tekstschrijver, boekrecensent en blogger.
http://hanneketinorcenti.nl/
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Hanneke van de Water
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
