Weinig details

De tatoeërder van Auschwitz vertelt het waargebeurde verhaal van Lale Sokolov. Hij is een Slowaakse jood en wordt in april 1942 gedeporteerd naar Auschwitz. Vanaf dat moment gaat hij door het leven als 'nummer 32407'. Doordat hij meerdere talen spreekt en zijn werk goed uitvoert, wordt hij al snel in positieve zin opgemerkt door de Duitsers. Zij stellen hem aan als tattoeërder, wat hem enkele privileges oplevert, zoals meer eten, een eigen kamer en bescherming.
Lale voelt zich al snel schuldig tegenover zijn mede-gevangen en probeert op allerlei manieren om zijn kameraden mee te laten delen in zijn positie. Het begint met het smokkelen van wat extra brood, maar dat is niet genoeg. Hij laat meisjes die werken in de sortering van eigendommen van gevangen sieraden meesmokkelen. Deze ruilt Lale voor eten en medicijnen bij enkele mannen uit omliggende dorpen, die in het kamp werken.
Duizenden armen worden door Lale voor het leven getekend. Hij kijkt in honderden ogen, maar hij weet zich af te sluiten voor hun pijn. Tot de dag dat hij in de ogen van Gita kijkt. Hij is op slag verliefd. Al snel weet Lale uit te zoeken in welk blok zij slaapt en zoekt hij contact met haar. Ondanks alle gevaren van het kamp en de barre omstandigheden bloeit hun liefde op. Toch wil Gita niet loslaten over haar afkomst. Dat zal ze pas vertellen op de dag dat ze het kamp kunnen verlaten. Maar als die dag heel onverwacht aanbreekt, zorgt de chaos ervoor dat ze van elkaar gescheiden worden. Zullen ze elkaar ooit nog terugvinden?

Ik las dit boek in de week van de dodenherdenking en Bevrijdingsdag, erg toepasselijk. In het begin vond ik het lastig om goed in het verhaal te komen, het ging allemaal heel snel en voor mijn gevoel werden hele grote tijdsprongen gemaakt, waardoor ik voor mijn gevoel dingen miste. Ook was er weinig aandacht voor details, waardoor het moeilijk was om je een voorstelling van het kamp te maken.
Later begreep ik beter waarom dit zo was. Het is een waargebeurd verhaal en Lale vertelt dit verhaal pas als hij ver in de tachtig is en Gita is overleden. Ik kan me dus heel goed voorstellen dat de details hem zijn ontschoten. Dat is ook niet waar het om draait in dit boek, het gaat om de ontluikende liefde in onmogelijke omstandigheden. Dat komt wat later in het boek en vanaf dat moment zat ik er ook volledig in.
Meerdere malen in het boek lijkt het erop dat Lale en Gita elkaar kwijt raken en juist die momenten zorgen ervoor dat je het boek niet meer weg kan leggen. Je hoopt zo dat het hun gegund is om samen een leven op te bouwen na het kamp.
Ik raad dit boek zeker aan, vooral aan lezers die geïnteresseerd zijn in historische romans, maar ook aan lezers die graag lezen over onmogelijke liefdes. Het is zeker geen zoetsappig liefdesverhaal en ze leefden nog lang en gelukkig. Dit verhaal is écht, en dat maakt het heel bijzonder. Ik geef het boek daarom ook vier sterren.