Stuk van Judith Visser: Het is niet alleen een sterk verhaal, het kan zo op elke school gebeuren. Want daar speelt het boek zich grotendeels af, op de Rotterdamse school Mercantus College, waar Elizabeth in haar vierde schooljaar zit, in dezelfde klas als de afgelopen jaren – wat ze verschrikkelijk vindt. Dit betekent dat ze voor het vierde jaar op rij bij Sabina, Sebastiaan en Jeremy in de klas zit, die haar al pesten sinds het eerste jaar. Volgens hen is Elizabeth een vet varken, en ze is inderdaad dik. Dit komt door de vreetbuien die ze heeft sinds de zomer dat haar hond en oma stierven, en haar vader naar Amerika vertrok om bij een andere vrouw te gaan wonen.
De pesterijen zijn verschrikkelijk, en grotendeels onzichtbaar voor anderen. Dit maakt dat je vanaf pagina 1 meeleeft met Elizabeth, en dit wordt nog versterkt doordat het verhaal vanuit Elizabeth’s standpunt wordt geschreven. Je hoopt vurig dat er verbetering komt voor haar, je koestert een diepe haat jegens de drie pesters. Maar het gaat van kwaad naar erger. Het verhaal neemt een fatale wending, en je bent zo verbaasd dat je het bijna niet kan geloven, ook al staat het daar zwart op wit. Heeft Elizabeth Riley, het lieve en beeldschone meisje uit haar klas, echt opgesloten in haar kelder? Ja, dat heeft ze, en vanaf dan wordt het pas écht meeslepend, wil je blijven lezen om te weten wat er gaat gebeuren.
Het boek is heel makkelijk geschreven, je hoeft niet na te denken over wat er nu eigenlijk staat. En toch weet Visser alle aspecten uit Elizabeth’s leven zo neer te pennen dat het lijkt alsof je alles zelf meemaakt. Je begrijpt en steunt haar volledig. Als je dan even nadenkt, schrik je van jezelf. Hoe kan je zoiets goedkeuren? Maar je zit zo diep in Elizabeth’s gevoelens, dat je niet anders kan dan het goedkeuren. Want het is goed, of niet? Je bent soms even hard in de war als Elizabeth zelf.

Kortom, het is een ijzersterk boek dat je niet mag missen!