De Japanse tuin

“Het lijk van Stijn Olaerts wordt terug gevonden in het water van de kom aan de Kolenkaai vlakbij een discotheek”. Zo begint de thriller ‘De Japanse tuin’ van de meest bekende Vlaamse misdaad auteur Pieter Aspe. Deze werd voor het eerst uit-gegeven door de uitgeverij Manteau in 2002.

Hoewel de meesten verhalen van Pieter Aspe gekenmerkt worden door de stad Brugge en hoofdcommissaris Pieter Van In, is dit een verhaal over hoofdinspecteurs Lies Rutten en Rudi Nelissen die een reeks moorden in Hasselt voorgeschoteld krijgen. Lies is een zwangere vrouw van middelbare leeftijd die weet wat ze wil en die zich niet zomaar laat doen. Rudi is een charmante man, hij weet zijn collega erg te appreciëren en wordt zelden kwaad. Hij heeft een drankprobleem gehad als gevolg van het overlijden van zijn zoon maar met de hulp van Lies is hij er bovenop ge-komen.
In het verhaal is Stijn Olaerts niet het enige slachtoffer van de seriemoordenaar. Anja Verdonk een prostitué en oude vriendin van Lies werd een aantal jaar eerder vermoord, Raf Swennen de archivaris van de provinciale bibliotheek werd in de loop van het verhaal vermoord in zijn eigen archief en Hakimoto, een Japanner, pleegde een rituele zelfmoord uit schaamte over een seksschandaal van een aantal jaar geleden. Al deze moorden worden in het verhaal met elkaar gelinkt en vormen één verhaallijn. Het verhaal wordt nog beter wanneer er oude vulgaire foto’s van de hoofdinspecteur worden gevonden op de kamer van één van de slachtoffers.
Het is een boek om in één keer uit te lezen. Doordat het boek niet is opgedeeld in hoofdstukken leest het zeer vlot als één geheel. Het is zeker geen saai boek er is een goede spanningsopbouw, de gebeurtenissen volgen elkaar op zonder dat je de link beseft. Pas op het einde van het verhaal valt de puzzel in elkaar in een nogal onverwachte ontknoping want de uiteindelijke dader schepers komt in de loop van het verhaal eigenlijk amper voor.
De betekenis van de titel van het boek is niet helemaal duidelijk. Maar volgens mij verwijst het deel: ‘De Japanse’, naar de Japanner Hakimoto. Wanneer Rutten en Nelissen te weten komen wat zijn rol in het verhaal is door zijn brieven, verstopt in het archief van de bibliotheek, te vinden en te vertalen hebben ze de zaak zo goed als opgelost. Het deel: ‘tuin’, verwijst volgens mij naar de plek waar het eerste slachtoffer Stijn Olaerts werd teruggevonden namelijk in de kolenkaai aan de achtertuin van de discotheek.
Het dieperliggende thema van het boek is vriendschap. Rutten en Nelissen zijn zeer goede vrienden die elkaar door en door kennen en elkaar volledig vertrouwen. Als ze elkaar niet hadden was het voor beide slecht afgelopen. Nelissen had zonder Rutten nog altijd een drankprobleem gehad en Rutten zou op het einde van het verhaal waarschijnlijk haar job zijn kwijt gespeeld als Nelissen de vulgaire foto’s van Rutten uit haar jongeren jaren waarmee schepers trachtte haar te chanteren niet had weten te traceren en verbranden.

Het boek is zeker een aanrader voor mensen die niet graag lange boeken lezen, persoonlijk vind ik dit zeker niet het beste boek dat ik van Pieter Aspe al gelezen heb. Je moet goed je aandacht bij het boek houden want in de loop van het ver-haal springt hij vaak van de hak op de tak waardoor ik een aantal stukken heb moeten terug lezen om het verhaal te begrijpen. Ik vind het wel leuk dat hij over een andere stad en andere personages schrijft dan in zijn meeste verhalen. Het doel van de schrijver is duidelijk en goed terug te vinden, het is namelijk een spannend verhaal met een verrassend einde. Hoewel het begin nogal traag op gang komt is er vanaf een bepaald moment in het boek een duidelijke spanningsopbouw.