Een idealistische kijk op opvoeding

De oneindige familie van Kevin Wilson beschrijft de idealistische gedachtegang van dr. Preston Grind die het Oneindige Familie Project (OFP) start. Van een rijke dame, Brenda Acklen, ontvangt hij geld om dit project te financieren. Hij brengt een aantal ouders met een pasgeboren kind bij elkaar die met z'n allen de kinderen gezamenlijk zullen opvoeden, zodat de kinderen overstelpt worden met liefde, wat uiteindelijk, volgend dr. Grind zal leiden tot intelligente en stabiele kinderen. Zelf is hij opgevoed door zijn ouders, twee pedagogen, die hun opvoeding ook als een wetenschappelijk project zagen. Dit heeft echter geleid tot een zwaar trauma bij Preston Grind. Als compensatie begint hij met zijn wetenschappelijk opgezet project dat tot verbluffende resultaten zou moeten leiden.
Het boek begint met het verhaal over Izzy die ongewenst zwanger raakt van haar docent. Hij dringt aan op een abortus en van haar vader (haar moeder is reeds lang overleden) heeft ze ook geen steun te verwachten. Ze besluit het kind te houden, ondanks dat de toekomst er voor haar uitzichtloos uitziet. Maar dan komt ze in contact met dr. Grind die haar aanbiedt mee te doen met het project. Ze komt daar met haar pasgeboren zoontje als alleenstaande ouder binnen bij negen andere ouderstellen met een pasgeboren baby. Het idealistische project gaat van start en natuurlijk is de realiteit anders dan dr. Grind voor ogen had bij het opzetten van dit project.
De oneindige familie beschrijft een interessant project, het leest vlot, de zinsbouw is prettig en je wordt nieuwsgierig gemaakt hoe het af zal lopen, hoe het bedoelde resultaat zal uitpakken, of het project zal slagen en welke blokkades er op zullen treden. Want dat dit vlekkeloos zal verlopen, hoort niet tot de reële verwachtingen.
De oneindige familie is een idealistisch boek waarvan je zou hopen dat het waarheid zou kunnen zijn, maar waarin je ook geconfronteerd wordt met de alledaagse realiteit. Hoewel hier en daar het emotionele aspect wat meer uitgediept had kunnen worden, de gevoelens van de deelnemers aan het project wat uitgebreider beschreven hadden kunnen worden, is het toch een boek dat het lezen waard is. En het is zeker een boek dat tot nadenken stemt over opvoeding en de liefde die kinderen nodig hebben in hun groei naar volwassenheid.