Hoop voor de toekomst

Het verhaal speelt in 2143, de wereld ziet er groen uit. Geluk speelt een belangrijke rol. In die wereld leven Oude mensen en Nieuwe mensen. De nieuwe mensen hebben vleugels en noemen zich Vogelkinderen. De oude mensen hebben ‘De monddood’ opgelegd gekregen en kunnen daarom nooit een bestuurlijke functie bekleden. Het kustgewest Amalur, waar dit verhaal zich afspeelt, wordt bestuurd door Kuna Nyima. Kuna betekent ‘Verbinder’ en ze is de moeder van een van de hoofdpersonen in het boek, Aqila genaamd. Dayo is een mensenkind en stiekem is hij verliefd op Aqila, maar omdat ze een vogelmeisje is, kan hij nooit een relatie met haar krijgen.

Dan wordt kuna Nyima ontvoerd en komen de scholieren massaal in opstand. Er ontstaat een radicale ‘Beweging’, maar Aqila en Dayo sluiten zich er niet bij aan. Samen trekken ze de bergen in om de hoogste kuna te vinden en de wereld te redden van de ondergang. Er volgt een spannende tijd waarin de verschillende groeperingen lijnrecht tegenover elkaar staan.

Vogelkinderen is een boek dat hoop geeft voor de toekomst, er zit een duidelijke boodschap van vrede in het verhaal en hoe die te bereiken is. Ook de dieren spelen een belangrijke rol. Er komen grappige woordspelingen in voor maar ook diepere wijsheden. Het boek is geschreven voor kinderen, zij zullen vooral van het spannende verhaal genieten, maar ook volwassenen kunnen zich er met plezier in verdiepen. Het heeft een onderlaag die vooral hoopvol perspectief biedt voor onze maatschappij. Vogelkinderen is voor jong en oud echt een heerlijk boek.

De cover van het boek ziet er aantrekkelijk uit met mooie kleuren en een illustratie die je helemaal kunt plaatsen als je het boek gelezen hebt. De inhoud is hier en daar opgesierd met kleine tekeningen in zwart-wit. Ook de typografie is opvallend. Ieder personage van waaruit het verhaal verteld wordt, heeft een eigen lettertype. En de grootte van de letters varieert soms ook om extra nadruk te leggen op een speciaal stuk tekst. Dat maakt het lezen zeker niet saai.

Van het gewest Amalur staat voor in het boek een landkaart afgebeeld. Achter in het boek staat een reisgids afgedrukt van The Only Planet (een geweldige woordspeling op The Lonely Planet). Er staan beschrijvingen in van het landschap, het vervoer, de medische zorg, kortom alles wat je in een gewone reisgids ook kunt vinden. Verder staan de inspiratiebronnen genoemd waaruit Mark Boode geput heeft voor het schrijven van deze bijzondere jeugdroman, die in ieder geval naast een spannend verhaal ook stof tot nadenken geeft.